5.Bella Italia, Venetieherhaling, camperperikelen

Het mooie weer aan de Wolfgangsee (A) wordt afgesloten met een fikse storm die de camper doet schudden. We staan met de kop in de wind aan het meer, dat merkt Frans aan tochtverschijnselen op de chauffeursstoel terwijl het campergedeelte tochtvrij is. Op jacht naar kieren en gaten is het “euvel” snel gevonden: De Kachel/Ventilatie van de Fiat ! Ach ja, logisch hè als de ventilatie vol open staat en de kachel op koud. Als je rijdt waait dan de frisse lucht naar binnen, maar als je stil staat en het stormt werkt het systeem precies hetzelfde alsof je 100 km p/u rijdt. Snel alle ventilatieroosters dicht en de kachel op “heet” zodat de koude lucht niet meer binnen komt, weer wat geleerd.
De volgende dag willen we via de Grossglockner pas naar Italië , maar de pas is nog dicht vanwege de sneeuw. Wel is de Feldbauertunnel ( op 1600 mtr hoogte !) open en daar rijden we naar toe, onderweg lezen we de verkeersborden waarop staat dat in de winter sneeuwkettingen verplicht zijn en daar sta je dan met je camper op nieuwe zomerbanden. Het regent flink en via grote matrixborden zien we dat het boven op de 1000 mtr sneeuwt. Gelukkig zien we vanaf de andere kant campers en ander verkeer op zomerbanden de berg afkomen en we rijden voorzichtig naar boven. Een adembenemend uitzicht ( voor zover de regen dat toelaat) rolt voor ons uit, maar de regen wordt natte sneeuw en daarna droge sneeuw. Vanaf 1200 mtr hoogte rijden we door een wit landschap maar de weg is sneeuwvrij en het dooit flink , dus alleen een natte weg. We nemen de tunnel , aan de andere kant worden we omgeleid via een benauwend smal weggetje met hellingen van ruim 20% en haarspeldbochten die scherpe aandacht vragen. Zo rijden we in 2 dagen door de bergen, zien prachtige landschappen en zijn blij dat we de autoweg niet genomen hebben en rijden via de Dolomieten Italië binnen, we gaan op weg naar Venetië.
Vlak vóór Venetië stoppen we bij een stadscamping met de bus naar Centrum Venetië voor de deur, de camping is redelijk bezet, bijna alleen maar campers , hoofdzakelijk Italianen, wat Engelsen, Nederlanders en… de Duitsers. OK, ze zijn niet allemaal hetzelfde maar er zijn er bij…
De doorsnee kampeerder komt op een camping aan en zet zijn caravan of camper eenvoudig op zijn plek, meestal aangestuurd door moeder de vrouw die manlief aangeeft van “ nog een stukkie verder en meer naar rechts “ Maar ja, wat is een stukkie en wat is rechts als zij naar jou kijkt en ik achteruit rij. Laat ik het zo zeggen, bij ons gaat het goed zeker omdat MIJN vrouw begrijpt dat ik haar moet kunnen zien als zij aanwijzingen geeft en oh… wat ben ik blij met de achteruitrij camera.
Ook nu weer komt er een Duits stel met smetteloze gehuurde camper aanrijden, manlief stapt uit op de weg , bekijkt de lege plekken als een veldmaarschalk en wijst kort en bondig de plek aan waar hij zijn bezit wil stallen. Als toevallig op “zijn “ plek een fietsje van de buren staat wordt dat weg gekeken en manlief stapt in voor de achteruitrij manoeuvre . Vrouwlief roept als een verkeersleidster duidelijke aanwijzingen en met driftige afgemeten gebaren wordt manlief zijn plaats gewezen , maar tja als zij Naar Rechts wijst en manlief kijkt naar het spiegelbeeld van vrouwliefs aanwijzingen dan gaat het soms van… Met ingehouden leedvermaak sla ik het schouwspel gade en bedenk hoe het ons verging de eerste keren met achter-uit-rijden van caravan en auto, dus niet veel anders ..maar wij hebben bijgeleerd !
De volgende dag zie ik “mijn” Duitse buurman zijn toiletcassette legen, ook daarin onderscheidt hij zich.. Bij ons is dat zo gepiept, cassette eruit trekken, legen , omspoelen, terugzetten en je handjes wassen. Bij de Duitser ook iets dergelijks, alleen veel uitgebreider… Er worden handschoenen aangetrokken met lange mouwen alsof een veearts een “diepgaand” onderzoek bij een koe gaat plegen, vervolgens het deurtje van slot afdraaien ( wie steelt er nu een vol toilet..) en de cassette ernstig vastbinden op een heuse transportkar. Vervolgens de 4 mtr met transportkar naar de stortplaats lopen, cassette losmaken en leeg storten , daarna nog zeker 5 keer vullen met water, flink schudden , afgepast met een maatbeker de toiletvloeistof erin ( wij doen altijd een scheut..) en vervolgens de 4 mtr terug naar de camper , alles terug op zijn plek, uitgebreid de transportkar en de werkhandschoenen omspoelen en klaar is Majoor Kees. Let wel, er zijn er meer zo… en niet alleen Duitsers.
De volgende dag gaan we naar Venetië, voor ons een heerlijk weerzien. Met de bus zijn we er zo en stromen met de andere toeristen mee richting Rialtobrug en San Marcoplein, natuurlijk is het er druk, maar loop je een paar steegjes verder en gaat een ander bruggetje over dan ervaar je Venetië zoals het is; apart, romantisch schilderachtig mooi met doorkijkjes, stille watertjes met gondels vol toeristen die ademloos naar de Palazzos kijken en prachtige mahoniehouten boten als watertaxi met een Italiaanse Playboy achter het stuur compleet met Rayban zonnebril , kan zo uit een duur modemagazine geknipt zijn.
Het San Marcoplein is flink vol met toeristen , maar de terrassen met orkestjes en smetteloos geklede obers zijn behoorlijk leeg.. Geen wonder als je vermoed dat je cappuccino van bijna €10 een aantal malen zo duur kan worden onder invloed van “toeslagen” voor de bediening, het servies, het life spelende orkest etc. We wagen ons er maar niet aan , gaan 2 straten er naast op een terrasje zitten en bestellen een biertje en een witte wijn, op de kaart elk voor €6 . We worden keurig geholpen, mooi uitgeserveerd compleet met pinda’s in porseleinen schaal met lepel, gezeteld in een lederen fauteuil, dat belooft wat voor het afrekenen. Na een heerlijk kwartiertje toch maar om de rekening gevraagd en we zetten ons schrap als de vriendelijke ober in strak pak ons de nota brengt… De nota vermeldt €12… Met plezier rekenen we af, geven een ruime fooi en met een welgemeend Ciau lopen we verder, zo kan het dus ook. We gaan terug om nog eens het Dogenpaleis te bewonderen.
Op de terugweg naar de bus zien we nog een bruidspaar in een gondel, mevrouw in prachtige jurk, mijnheer compleet in jacquet, glaasje champagne erbij . De gondelier laveert met grote precisie het echtpaar onder een brug door vol met toeristen die gelukwensen roepen en applaudisseren, het bruidspaar geniet zienderogen en bedankt met een toastgebaar van het glas champagne. Dit is Italië op zijn best, ook wij genieten en gaan terug met de bus naar de camping. De volgende dag trekken we verder naar een rustige camping aan de Adriatische zee onder Rimini, we staan vlak bij zee. Dat is soms te merken aan de mistflarden die vanuit zee over de camping trekken, maar het is hier goed toeven. Maar morgen gaan we weer verder, op weg naar Umbrië en Toscane , daarover de volgende keer meer..