6. Italië als Open Lucht museum en apart sanitair
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
18 Mei 2015 | Italië, Assisi
Vanaf de Adriatische Zee gaan we verder het binnenland is, ons doel is om Umbrië en Toscane te bezoeken, volgens ingewijden de mooiste streken van Italië . We nemen daarvoor de rustige binnen weggetjes en daar worden we er stil van: Prachtige landschappen met glooiende hellingen, bezaaid met Cipressen die zo hoog groeien dat de engeltjes erbij kunnen, boomgaarden met olijfbomen en vooral het ene schilderachtig dorpje na het andere. We tuffen met een gangetje van 50 tot hooguit 70 km door dit voortrollende schilderij heen en genieten volop. Het overige verkeer is rustig, de zienswijze dat Italianen ( en dan vooral de mannen achter het stuur) druktemakers zijn wordt gelogenstraft door hun rustige rijstijl en ze blijven echt van hun claxon af. In het algemeen ervaren wij de Italiaanse bevolking als voorkomend, vriendelijk en galant, we beginnen van het land te houden.
Op de campings is het rustig, het hoogseizoen is nog niet begonnen en zo rijden we per dag hooguit 100 km, blijven we her en der een paar nachtjes staan en vragen we ons af en toe af welke dag het zou zijn… Af en toe hebben we Wi-Fi en ontvangen daar onze whats-appjes , e-mails en skypen met de kinderen en vooral de kleinkinderen. Op elke camping met Wi-Fi zie je hetzelfde gebeuren: De Grijze Bolletjes slepen de laptop of IPad naar buiten, er wordt een Skype-verbinding gemaakt door moeder de vrouw( die zijn daar eigenlijk beter in dan de heren…..) en na uitwisseling van de laatste nieuwtjes zie je het gebeuren: Opa en Oma sjouwen met de tablet rond in camera-stand en laten het thuisfront zien hoe ze er bij staan. Onze kleinkinderen Brecht en Saar vragen dat gewoon en Oma vertelt honderduit over onze plek, laat zien waar we staan, de zee of het meer, de camper en hoe we erbij zitten. Vast onderdeel is het gekke bekken trekke n voor de camera waarbij Opa van harte lust mee doet. Zo hebben we regelmatig contact met ons kroost en voelen ons daar goed bij.
In het algemeen worden de campings goed verzorgd en daarbij is het sanitair de belangrijkste post. Dat is meestal wel schoon, hoewel er verschillen zijn tussen goed poetsen en met de hoge drukspuit alles afstomen en daarbij al het vuil in de hoekjes en gaatjes blazend en dat dan laten liggen. Het minpunt is soms de indeling , de ruimte en vooral de gebruiksaanwijzing van de douche: Die werken soms met muntjes ( waarbij je je afvraagt of ze de tijdsduur echt op die kleine Italiaantjes hebben afgesteld) maar meestal met een drukknop die je soms vaak, maar ook soms continue moet indrukken. Wel eens geprobeerd om je met 1 hand te wassen waarbij je het zeep, de spons etc. steeds moet vasthouden omdat er geen aflegbakje in de douche is, de knop in te drukken en …. Je te wassen ?? Sommige douchehokjes zijn zo klein dat je letterlijk je kont niet kunt keren en daarbij ontbreekt het dan aan haakjes of een afgeschut gedeelte om je kleding droog weg te hangen en na het douchen tot ontdekking komt dat je kleding op de natte vloer ligt. Eigenlijk moeten de beheerders van de campings regelmatig hun eigen sanitair gebruiken en constateren dat het soms niet goed werkt. Dat de campings soms géén onderscheid maken tussen mannen en vrouwen vind ik vooruit strevend maar vertederend zijn de washokjes voor de peuters die sommige campings prachtig hebben ingericht, compleet met leuke plaatjes, lage wastafeltjes, lage toiletjes en piepkleine douchehokjes waar de deur niet op slot kan en de ouders gemakkelijk over het deurtje een oogje in het zeil kunnen houden. Dat zijn óók de campings waar ze aparte douches hebben voor de hond, invaliden en babyverzorging. Het is altijd weer afwachten wat we tegenkomen, meestal is het wel goed.
We bezoeken Assisi , de plaats waar Franciscus van Assisi wordt herdacht, mijn doopnaam genoot. De Basiliek met zijn Onder- en Bovenkerk torent hoog boven het dorp uit en we hoeven niet te vragen waar de kerk is; je loopt gewoon met een groep mee, soms is dat een groep pelgrims met kleurrijke shawls, begeleid met een trommel. We naderen de kerk en worden er stil van; Niet de pracht en praal zoals in Duitsland en Oostenrijk, maar de rust en eenvoud van een goede architect die met mooie lijnen een prachtig gebouw in het landschap heeft neergelegd. Dat er een onder- en bovenkerk is was bittere noodzaak; er kwamen al in de middeleeuwen zoveel pelgrims dat de kerk steeds uitgebreid moest worden, tenslotte maar een nieuwe kerk erbij gebouwd. In de kerken is aangepaste kledij verplicht en stilte voorgeschreven. We komen meer en meer onder de indruk van de prachtige fresco’s die vol symboliek hun verhaal vertellen. De kleuren zijn zo fris en de afbeeldingen ragfijn geschilderd dat het lijkt of Michelangelo net weg is . Daarbij vraag je je af waarom we thuis om de paar jaar MOETEN schilderen en er hier prachtige wanden zijn van meer dan 800 jaar oud en er als nieuw uit zien. De fresco’s worden afgewisseld met prachtig beeldhouwwerk, houtsnijwerk, schilderijen en kleurrijk marmer. Zo dwalen we van de ene ruimte naar de andere , het kan niet op. In het plaatsje zelf wandelen we door nauwe straatjes met eeuwenoude huisjes, steegjes en doorkijkjes, we lopen door een schilderij. Hier geen schreeuwerige commercie maar een bevolking die weet dat vanavond het dorp weer van hun is . Van Assisi gaan we naar een camping aan het meer van Bolsena, we staan daar prachtig vlak aan het water en fietsen naar het dorpje Bolsena.
We eten daar een keertje aan de rand van het meer en genieten van de ondergaande zon. De keuze van de Italiaanse menukaart is beperkt, meestal gaat dat wel goed maar dit keer… Frans krijgt een prachtig stuk vlees entrecote en Wil krijgt haar “Mixed Fish” . Op haar bord gefrituurde minivisjes ter grootte van stekelbaarsjes, een sardientje lijkt er een kabeljauw bij. Laten we het zo zeggen; het eten van Frans was heerlijk, de friet was goed, lekker glaasje wijn, mooie stek en de vis vergeten we maar..
Na omzwervingen belanden we op een camping in Castgeglione del Pesca , een badplaats aan de kust met de Ligurgische Zee , zo’n 150 km boven Rome aan de kust. Het stikt hier van de campings die maar een paar maanden per jaar open zijn, er zijn talloze appartementjes te huur en in het hoogseizoen betaal je voor je plekje op het strand met parasol en 2 ligstoelen €28 per dag, je ligt er dan mannetje aan vrouwtje. De gebouwen zien er verweerd uit, hier en daar slecht onderhoud, eigenlijk zien we dit in elk land bij kustplaatsen aan zee. Maar de stranden zijn mooi en je kunt er heerlijk wandelen. Toch houden we het snel voor gezien en gaan weer verder landinwaarts , op zoek naar ons volgende avontuur in dit museale land vol prachtig natuurschoon. Daarover een volgende keer meer.
Op de campings is het rustig, het hoogseizoen is nog niet begonnen en zo rijden we per dag hooguit 100 km, blijven we her en der een paar nachtjes staan en vragen we ons af en toe af welke dag het zou zijn… Af en toe hebben we Wi-Fi en ontvangen daar onze whats-appjes , e-mails en skypen met de kinderen en vooral de kleinkinderen. Op elke camping met Wi-Fi zie je hetzelfde gebeuren: De Grijze Bolletjes slepen de laptop of IPad naar buiten, er wordt een Skype-verbinding gemaakt door moeder de vrouw( die zijn daar eigenlijk beter in dan de heren…..) en na uitwisseling van de laatste nieuwtjes zie je het gebeuren: Opa en Oma sjouwen met de tablet rond in camera-stand en laten het thuisfront zien hoe ze er bij staan. Onze kleinkinderen Brecht en Saar vragen dat gewoon en Oma vertelt honderduit over onze plek, laat zien waar we staan, de zee of het meer, de camper en hoe we erbij zitten. Vast onderdeel is het gekke bekken trekke n voor de camera waarbij Opa van harte lust mee doet. Zo hebben we regelmatig contact met ons kroost en voelen ons daar goed bij.
In het algemeen worden de campings goed verzorgd en daarbij is het sanitair de belangrijkste post. Dat is meestal wel schoon, hoewel er verschillen zijn tussen goed poetsen en met de hoge drukspuit alles afstomen en daarbij al het vuil in de hoekjes en gaatjes blazend en dat dan laten liggen. Het minpunt is soms de indeling , de ruimte en vooral de gebruiksaanwijzing van de douche: Die werken soms met muntjes ( waarbij je je afvraagt of ze de tijdsduur echt op die kleine Italiaantjes hebben afgesteld) maar meestal met een drukknop die je soms vaak, maar ook soms continue moet indrukken. Wel eens geprobeerd om je met 1 hand te wassen waarbij je het zeep, de spons etc. steeds moet vasthouden omdat er geen aflegbakje in de douche is, de knop in te drukken en …. Je te wassen ?? Sommige douchehokjes zijn zo klein dat je letterlijk je kont niet kunt keren en daarbij ontbreekt het dan aan haakjes of een afgeschut gedeelte om je kleding droog weg te hangen en na het douchen tot ontdekking komt dat je kleding op de natte vloer ligt. Eigenlijk moeten de beheerders van de campings regelmatig hun eigen sanitair gebruiken en constateren dat het soms niet goed werkt. Dat de campings soms géén onderscheid maken tussen mannen en vrouwen vind ik vooruit strevend maar vertederend zijn de washokjes voor de peuters die sommige campings prachtig hebben ingericht, compleet met leuke plaatjes, lage wastafeltjes, lage toiletjes en piepkleine douchehokjes waar de deur niet op slot kan en de ouders gemakkelijk over het deurtje een oogje in het zeil kunnen houden. Dat zijn óók de campings waar ze aparte douches hebben voor de hond, invaliden en babyverzorging. Het is altijd weer afwachten wat we tegenkomen, meestal is het wel goed.
We bezoeken Assisi , de plaats waar Franciscus van Assisi wordt herdacht, mijn doopnaam genoot. De Basiliek met zijn Onder- en Bovenkerk torent hoog boven het dorp uit en we hoeven niet te vragen waar de kerk is; je loopt gewoon met een groep mee, soms is dat een groep pelgrims met kleurrijke shawls, begeleid met een trommel. We naderen de kerk en worden er stil van; Niet de pracht en praal zoals in Duitsland en Oostenrijk, maar de rust en eenvoud van een goede architect die met mooie lijnen een prachtig gebouw in het landschap heeft neergelegd. Dat er een onder- en bovenkerk is was bittere noodzaak; er kwamen al in de middeleeuwen zoveel pelgrims dat de kerk steeds uitgebreid moest worden, tenslotte maar een nieuwe kerk erbij gebouwd. In de kerken is aangepaste kledij verplicht en stilte voorgeschreven. We komen meer en meer onder de indruk van de prachtige fresco’s die vol symboliek hun verhaal vertellen. De kleuren zijn zo fris en de afbeeldingen ragfijn geschilderd dat het lijkt of Michelangelo net weg is . Daarbij vraag je je af waarom we thuis om de paar jaar MOETEN schilderen en er hier prachtige wanden zijn van meer dan 800 jaar oud en er als nieuw uit zien. De fresco’s worden afgewisseld met prachtig beeldhouwwerk, houtsnijwerk, schilderijen en kleurrijk marmer. Zo dwalen we van de ene ruimte naar de andere , het kan niet op. In het plaatsje zelf wandelen we door nauwe straatjes met eeuwenoude huisjes, steegjes en doorkijkjes, we lopen door een schilderij. Hier geen schreeuwerige commercie maar een bevolking die weet dat vanavond het dorp weer van hun is . Van Assisi gaan we naar een camping aan het meer van Bolsena, we staan daar prachtig vlak aan het water en fietsen naar het dorpje Bolsena.
We eten daar een keertje aan de rand van het meer en genieten van de ondergaande zon. De keuze van de Italiaanse menukaart is beperkt, meestal gaat dat wel goed maar dit keer… Frans krijgt een prachtig stuk vlees entrecote en Wil krijgt haar “Mixed Fish” . Op haar bord gefrituurde minivisjes ter grootte van stekelbaarsjes, een sardientje lijkt er een kabeljauw bij. Laten we het zo zeggen; het eten van Frans was heerlijk, de friet was goed, lekker glaasje wijn, mooie stek en de vis vergeten we maar..
Na omzwervingen belanden we op een camping in Castgeglione del Pesca , een badplaats aan de kust met de Ligurgische Zee , zo’n 150 km boven Rome aan de kust. Het stikt hier van de campings die maar een paar maanden per jaar open zijn, er zijn talloze appartementjes te huur en in het hoogseizoen betaal je voor je plekje op het strand met parasol en 2 ligstoelen €28 per dag, je ligt er dan mannetje aan vrouwtje. De gebouwen zien er verweerd uit, hier en daar slecht onderhoud, eigenlijk zien we dit in elk land bij kustplaatsen aan zee. Maar de stranden zijn mooi en je kunt er heerlijk wandelen. Toch houden we het snel voor gezien en gaan weer verder landinwaarts , op zoek naar ons volgende avontuur in dit museale land vol prachtig natuurschoon. Daarover een volgende keer meer.
