7. Siena,naar Modena rijden we de Mille Miglia!
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
19 Mei 2015 | Italië, Siena
Na de drukte van de kustplaats Castiglione del Pesca onder Rimini zoeken we iets rustigers, we rijden binnendoor naar Siena, de legendarische cultuurtempel. Onderweg zien we overal roze fietsen langs de route en grote afbeeldingen van grote wielercoureurs zoals Bartali en Pantani , Het is duidelijk; De Giro d ’Italia komt hier voorbij. We belanden bij een camping vlak onder Siena, hiervandaan nemen we de stadsbus naar Siena. Tijdens de rit met de stadsbus zitten we midden tussen Italiaans volk , wat opvalt is dat ze met elkaar praten i.p.v. stug voor zich uitkijkend naar hun mobieltje. Men kent elkaar, staat op voor de wat oudere passagier en met een welgemeend Ciau! Zwaaien ze elkaar gedag. In Siena wandelen we door het oude stadscentrum het Piazza del Campo , hier wordt 2 maal per jaar de Palio gereden, een race in historisch kostuum gezeten op een ongezadeld paard. We zijn vroeg, kunnen alles goed zien en verwonderen ons weer over de Japanners; gehuld in plastic kleding ( het regent af en toe een spatje) gek hoedje op en een mondkapje voor, dikke camera op de buik. Ze staan weer voor die prachtige fontein die ik wil fotograferen want eerst willen zij gekiekt worden door hun mobieltje op stickie , maar ook hier weer hun Sjenk you ter verontschuldiging , we knikken terug maar echt wennen doet het niet , als groep zo nadrukkelijk aanwezig.
We sluiten aan in de rij voor de kassa om de basiliek Duomo te bezoeken, de eerste keer dat we moeten betalen om een kerk te bezoeken. Dat betalen kost mij wat moeite, je weet dat in de 250 jarige bouwtijd van deze gigantische tempel de lokale bevolking flink heeft bij moeten dragen via giften, volle aflatingen en torenhoge belastingen om dit prachtige gebouw met overweldigend interieur neer te kunnen zetten. Kosten noch moeite werden gespaard om het nóg mooier te maken dan in Florence, de grote concurrent op cultureel gebied. Uiteraard hebben wij ons een beetje gekleed, bij de ingang wordt de al te blote toerist geweerd en zo hoort dat ook: In deze tempel ben je gast van de grootmeesters in kunst zoals Michelangelo , Bernini en Donatello. Ademloos bewonderen we de ingelegde marmeren vloeren, de beeldengroepen , de fresco’s en prachtige schilderijen. Weer valt je op dat deze kunstenaars niet alleen iets prachtigs hebben neer gezet maar het ook goed op elkaar hebben afgestemd. Niet het schreeuwerige interieur zoals in een Duitse kerk vol gehangen met goud maar goed afgestemde kunst, een genot om naar te kijken, dat mensenhanden dit konden maken. Over de beeldengroep van Michelangelo deed hij 3 jaar, maar we kunnen maar eventjes kijken want er is zoveel te zien. We gaan door het bijbehorend museum waar ze oorspronkelijke beelden tentoon gesteld, buiten aan de kerk zijn deze vervangen door kopieën , ook hier zijn het stormachtige tijden geweest. We dalen af in de gewelven onder de kerk waar we zien welke gigantische steenbogen nodig waren om de kerk te kunnen dragen. In de vele eeuwen zijn dit soort kerken vaak drastisch verbouwd, dat laten ze goed zien in ruimtes waar de oorspronkelijke fresco’s ruw doorbroken worden door later ingemetselde fundaties. Gelukkig laten ze grote platen zien met voorstellingen zoals het vroeger was en met groot respect voor de bouwmeesters van weleer nemen we afscheid en wandelen verder door Siena boordevol met cultuur. We zijn er stil van , we raken vol met informatie, de harde schijf bovenin kan niet meer hebben; we worden cultuur moe. Er is nog zo veel te zien zoals Pisa, Lucca en het onvolprezen Florence , maar dat bewaren we voor de volgende cultuurreis, wanneer we weer met frisse blik ons erin zullen dompelen.
Ons volgende doel is Modena, de plaats waar de Italiaanse autobouwers prachtige creaties hebben neergezet voor wie dat kon betalen. Klinkende namen zoals Ferrari, Maserati, Lamborghini en Pininfarina komen heir vandaan , we kiezen voor het museum van Enzo Ferrari in Modena, in Maranello is er nog een Ferrarimuseum maar in Modena is er een tentoonstelling gewijd aan Enzo Ferrari en Luciano Pavarotti. In Modena is er geen camping, we zoeken daar naar een camperplaats. De rit er naar toe is maar 150 km, wel dwars door de bergen en dat wordt een rit die we niet snel zullen vergeten. Al vrij snel in de ochtend merken dat het drukker is met auto’s dan verwacht op deze bergachtige weggetjes, vooral dikke sportwagens halen ons in, er staat publiek langs de kant en opeens zien we het aan de rood-witte routeborden langs de weg, we rijden mee met de Mille Miglia! Deze historische autorace over 1000 mijlen (Mille Miglia) wordt jaarlijks herdacht door een dagen durend evenement voor liefhebbers van de mooiste auto’s die over de openbare weg hun etappes rijden . In de dorpen staan de toeschouwers te klappen voor de coureurs en natuurlijk vallen we op met onze grote camper, maar tja … ook wij willen naar Modena. Over de smalle weggetjes rijdend worden we daar waar dat mogelijk is ingehaald door grommende Mercedessen , jankende Ferraris en krijsende Porsches, zowel gloednieuwe sportscars op enorme dikke banden als historische kroonjuwelen van Bugatti, MG Midget etc. op hun dunnen fietswieltjes. Politie op snelle motoren rijdt mee om soms de weg af te zetten maar de karavaan dendert door de dorpen op weg naar de etappefinish in Maranello. Natuurlijk is het dier en daar te smal om in te halen, via de achteruitrijcamera zie ik weer zo’n rood monster achter me zitten, maar ik hoef eigenlijk niet te kijken, je hoort ze wel. Daar waar het kan ga ik naar de kant om ze de ruimte te geven en schiet de sportauto voorbij, de coureur hard aan het werk maar de bijrijder zwaait als bedankje en de auto’s van de organisatie toeteren als dank, niet om je van de weg te drukken. Ik vind het schitterend, we stoppen in een klein plaatsje waar Wil de boodschappen gaat doen en ik op tafeltje en stoeltje deze historische autorace bekijk. Samen eten we een broodje en drinken wat. Heffen het glas naar de deelnemers die vrolijk terug zwaaien , een brullende Blower Bentley geeft vulgas, de coureur grijnst met de vliegen tussen de tanden want het is een open sportwagen en geniet volop. We rijden weer verder mee met de karavaan , het wordt al later inde middag en de laatste 50 km naar Modena voert ons dor de bergen, de wegen worden smaller en de bochten korter. Hoog in de bergen worden we door de organisatie gelijk met alle auto’s van de normale weg omgeleid en naar een bergpaadje gestuurd. Ik kijk naar een soort fietspad van zeker 20% helling met super korte haardspelbochten en voor het eerst vraag ik mij af of dit wel kan. Ik stop en informeer bij de lokale bevolking of ik met mijn camper wel naar boven kan maar zeker : SiSi, no problemo ! ik kan ook niet anders want terug kunnen we niet omdat de weg is afgezet en er maar 1 richting verkeer is. Vol gas trek ik de camper de berg op, ik heb mijn handen vol aan dit geitenpaadje maar realiseer me ook dat de coureur met zijn Blower Bentley zonder stuurbekrachtiging, geen rembekrachtiging op bandjes ter breedte van een motorfiets. Met het zweet in mijn handen ( en ook ergens anders..) komen we boven op de berg aan, vrolijk toegezwaaid door de supporters en de lokale bevolking die er de humor van inzien om met een camper voorop in de Mille Miglia te rijden. Een groep Nederlanders, waarschijnlijk supporters van deelnemers, wijst naar ons kenteken en applaudisseert met een brede grijns dat ook wij het gehaald hebben. Vlak voor Maranello verlaten wij de karavaan en zoeken onze camperplaats op in het hartje van Modena. We staan eigenlijk altijd op campings en vragen ons af of we dit fijn zullen vinden op een camperplaats, niet bewaakt, heel groot, er staan alleen wat campers. Dat verandert drastisch op de avond, het parkeerterrein stroomt vol met bezoekers die het centrum in gaan. Met een vriendelijk knikje parkeert met zijn auto naast ons nachtverblijf en vraagt netjes of we er geen last van hebben. De volgende ochtend is het parkeerterrein weer leeg, we hebben heerlijk geslapen, geen overlast gehad. We pakken de boel in en gaan op weg naar het Museum Enzo Ferrari waar we de camper op een mooi parkeerterrein neer zetten.
Wil gaat allen de stad in en ik koop een kaartje waarbij de suppoost mij vertelt dat in 5 minuten de show begint… Show begint ?? Maar ik kom voor een autotentoonstelling ! Ja maar meneer, gaat U maar achter in de zaal staan en kijkt U naar de grote wand, daar draaien wij een korte film over Pavarotti en Ferrari. De lichten doven en met prachtige muziek , gezongen door Pavarotti zie ik de mooiste beelden uit het leven van Enzo Ferrari en Luciano Pavarotti. Zo’n mooie show kunnen ook alleen Italianen maken, hoe laat je zien dat mooie auto’s en muziek goed samen gaan. Na afloop van de film applaudisseert het publiek, dat hoor je zelden in een museum. Ik bewonder verder de mooiste auto’s zowel uit de historie als de hedendaagse tijd en bekijk nog een film over het leven van een groot man: Enzo Ferrari. Ik heb een heerlijke dag gehad in het museum en Wil heeft lekker rond gesnuffeld op een lokale markt. We rijden met onze camper verder voor een kort verblijf op een camping aan het Gardameer, daarover de volgende keer meer.
We sluiten aan in de rij voor de kassa om de basiliek Duomo te bezoeken, de eerste keer dat we moeten betalen om een kerk te bezoeken. Dat betalen kost mij wat moeite, je weet dat in de 250 jarige bouwtijd van deze gigantische tempel de lokale bevolking flink heeft bij moeten dragen via giften, volle aflatingen en torenhoge belastingen om dit prachtige gebouw met overweldigend interieur neer te kunnen zetten. Kosten noch moeite werden gespaard om het nóg mooier te maken dan in Florence, de grote concurrent op cultureel gebied. Uiteraard hebben wij ons een beetje gekleed, bij de ingang wordt de al te blote toerist geweerd en zo hoort dat ook: In deze tempel ben je gast van de grootmeesters in kunst zoals Michelangelo , Bernini en Donatello. Ademloos bewonderen we de ingelegde marmeren vloeren, de beeldengroepen , de fresco’s en prachtige schilderijen. Weer valt je op dat deze kunstenaars niet alleen iets prachtigs hebben neer gezet maar het ook goed op elkaar hebben afgestemd. Niet het schreeuwerige interieur zoals in een Duitse kerk vol gehangen met goud maar goed afgestemde kunst, een genot om naar te kijken, dat mensenhanden dit konden maken. Over de beeldengroep van Michelangelo deed hij 3 jaar, maar we kunnen maar eventjes kijken want er is zoveel te zien. We gaan door het bijbehorend museum waar ze oorspronkelijke beelden tentoon gesteld, buiten aan de kerk zijn deze vervangen door kopieën , ook hier zijn het stormachtige tijden geweest. We dalen af in de gewelven onder de kerk waar we zien welke gigantische steenbogen nodig waren om de kerk te kunnen dragen. In de vele eeuwen zijn dit soort kerken vaak drastisch verbouwd, dat laten ze goed zien in ruimtes waar de oorspronkelijke fresco’s ruw doorbroken worden door later ingemetselde fundaties. Gelukkig laten ze grote platen zien met voorstellingen zoals het vroeger was en met groot respect voor de bouwmeesters van weleer nemen we afscheid en wandelen verder door Siena boordevol met cultuur. We zijn er stil van , we raken vol met informatie, de harde schijf bovenin kan niet meer hebben; we worden cultuur moe. Er is nog zo veel te zien zoals Pisa, Lucca en het onvolprezen Florence , maar dat bewaren we voor de volgende cultuurreis, wanneer we weer met frisse blik ons erin zullen dompelen.
Ons volgende doel is Modena, de plaats waar de Italiaanse autobouwers prachtige creaties hebben neergezet voor wie dat kon betalen. Klinkende namen zoals Ferrari, Maserati, Lamborghini en Pininfarina komen heir vandaan , we kiezen voor het museum van Enzo Ferrari in Modena, in Maranello is er nog een Ferrarimuseum maar in Modena is er een tentoonstelling gewijd aan Enzo Ferrari en Luciano Pavarotti. In Modena is er geen camping, we zoeken daar naar een camperplaats. De rit er naar toe is maar 150 km, wel dwars door de bergen en dat wordt een rit die we niet snel zullen vergeten. Al vrij snel in de ochtend merken dat het drukker is met auto’s dan verwacht op deze bergachtige weggetjes, vooral dikke sportwagens halen ons in, er staat publiek langs de kant en opeens zien we het aan de rood-witte routeborden langs de weg, we rijden mee met de Mille Miglia! Deze historische autorace over 1000 mijlen (Mille Miglia) wordt jaarlijks herdacht door een dagen durend evenement voor liefhebbers van de mooiste auto’s die over de openbare weg hun etappes rijden . In de dorpen staan de toeschouwers te klappen voor de coureurs en natuurlijk vallen we op met onze grote camper, maar tja … ook wij willen naar Modena. Over de smalle weggetjes rijdend worden we daar waar dat mogelijk is ingehaald door grommende Mercedessen , jankende Ferraris en krijsende Porsches, zowel gloednieuwe sportscars op enorme dikke banden als historische kroonjuwelen van Bugatti, MG Midget etc. op hun dunnen fietswieltjes. Politie op snelle motoren rijdt mee om soms de weg af te zetten maar de karavaan dendert door de dorpen op weg naar de etappefinish in Maranello. Natuurlijk is het dier en daar te smal om in te halen, via de achteruitrijcamera zie ik weer zo’n rood monster achter me zitten, maar ik hoef eigenlijk niet te kijken, je hoort ze wel. Daar waar het kan ga ik naar de kant om ze de ruimte te geven en schiet de sportauto voorbij, de coureur hard aan het werk maar de bijrijder zwaait als bedankje en de auto’s van de organisatie toeteren als dank, niet om je van de weg te drukken. Ik vind het schitterend, we stoppen in een klein plaatsje waar Wil de boodschappen gaat doen en ik op tafeltje en stoeltje deze historische autorace bekijk. Samen eten we een broodje en drinken wat. Heffen het glas naar de deelnemers die vrolijk terug zwaaien , een brullende Blower Bentley geeft vulgas, de coureur grijnst met de vliegen tussen de tanden want het is een open sportwagen en geniet volop. We rijden weer verder mee met de karavaan , het wordt al later inde middag en de laatste 50 km naar Modena voert ons dor de bergen, de wegen worden smaller en de bochten korter. Hoog in de bergen worden we door de organisatie gelijk met alle auto’s van de normale weg omgeleid en naar een bergpaadje gestuurd. Ik kijk naar een soort fietspad van zeker 20% helling met super korte haardspelbochten en voor het eerst vraag ik mij af of dit wel kan. Ik stop en informeer bij de lokale bevolking of ik met mijn camper wel naar boven kan maar zeker : SiSi, no problemo ! ik kan ook niet anders want terug kunnen we niet omdat de weg is afgezet en er maar 1 richting verkeer is. Vol gas trek ik de camper de berg op, ik heb mijn handen vol aan dit geitenpaadje maar realiseer me ook dat de coureur met zijn Blower Bentley zonder stuurbekrachtiging, geen rembekrachtiging op bandjes ter breedte van een motorfiets. Met het zweet in mijn handen ( en ook ergens anders..) komen we boven op de berg aan, vrolijk toegezwaaid door de supporters en de lokale bevolking die er de humor van inzien om met een camper voorop in de Mille Miglia te rijden. Een groep Nederlanders, waarschijnlijk supporters van deelnemers, wijst naar ons kenteken en applaudisseert met een brede grijns dat ook wij het gehaald hebben. Vlak voor Maranello verlaten wij de karavaan en zoeken onze camperplaats op in het hartje van Modena. We staan eigenlijk altijd op campings en vragen ons af of we dit fijn zullen vinden op een camperplaats, niet bewaakt, heel groot, er staan alleen wat campers. Dat verandert drastisch op de avond, het parkeerterrein stroomt vol met bezoekers die het centrum in gaan. Met een vriendelijk knikje parkeert met zijn auto naast ons nachtverblijf en vraagt netjes of we er geen last van hebben. De volgende ochtend is het parkeerterrein weer leeg, we hebben heerlijk geslapen, geen overlast gehad. We pakken de boel in en gaan op weg naar het Museum Enzo Ferrari waar we de camper op een mooi parkeerterrein neer zetten.
Wil gaat allen de stad in en ik koop een kaartje waarbij de suppoost mij vertelt dat in 5 minuten de show begint… Show begint ?? Maar ik kom voor een autotentoonstelling ! Ja maar meneer, gaat U maar achter in de zaal staan en kijkt U naar de grote wand, daar draaien wij een korte film over Pavarotti en Ferrari. De lichten doven en met prachtige muziek , gezongen door Pavarotti zie ik de mooiste beelden uit het leven van Enzo Ferrari en Luciano Pavarotti. Zo’n mooie show kunnen ook alleen Italianen maken, hoe laat je zien dat mooie auto’s en muziek goed samen gaan. Na afloop van de film applaudisseert het publiek, dat hoor je zelden in een museum. Ik bewonder verder de mooiste auto’s zowel uit de historie als de hedendaagse tijd en bekijk nog een film over het leven van een groot man: Enzo Ferrari. Ik heb een heerlijke dag gehad in het museum en Wil heeft lekker rond gesnuffeld op een lokale markt. We rijden met onze camper verder voor een kort verblijf op een camping aan het Gardameer, daarover de volgende keer meer.
