18. Via Lucca, Florence , Grado naar Slovenië
Blijf op de hoogte en volg Frans
23 September 2016 | Slovenië, Bled
2016-3 Via Lucca waar we over de wallen gaan, dan Florence en Grado gaan we Slovenië in .
Vlak bij Lucca vinden wij in de gidsen alleen een camperplaats, er is geen camping in de buurt. Vooruit dan maar, volgens de gidsen zijn er veel voorzieningen en wordt de camperplaats bewaakt.. We sluiten ons aan in de rij wachtenden voor de poort , er staan er meer dan 10 voor ons, als er maar plek is. Nou…. Plek genoeg , compleet met zo veel voorzieningen dat menige camping er een voorbeeld aan kan nemen. Maar de plekken zijn inderdaad krap, je zit pal naast je camper strak tegen de haag maar het spul wordt goed bewaakt en de douches geven warm water etc. Natuurlijk weer overal WIFI, trouwens in heel Italië en ook nu in Slovenië. Daar kunnen de Duitsers, Fransen en Zwitsers nog wat van leren met een WIFI prijs van €3 voor het eerste uur . We fietsen dezelfde middag nog de stad Lucca in en komen onder de indruk van de schoonheid. Het is er gezellig druk, we kunnen overal in en genieten van deze prachtige middeleeuwse stad. Vluchtig bezoeken we een kerk, we zien daar zo veel mooie dingen dat we besluiten om de volgende dag nog eens naar deze kerk te gaan, dan neem ik mijn grote camera mee.
De volgende dag fietsen we er weer naar toe, maken eerst een rondje per fiets over de stadswallen. Die zijn terecht beroemd en geven een prachtig beeld van de stad. Het bouwen van deze stadswallen duurde zo lang dat zij als verdedigingswerk geen nut meer hadden, de vijand schoot er gewoon over heen, maar ze zijn prachtig. Indrukwekkend zijn de grote werkzaamheden om de wallen te restaureren. We bezoeken nogmaals de kerk en gaan op zoek naar de graftombe van een jonge edelvrouw die in een aparte kapel ligt. Indrukwekkend is de liggende beeltenis in ooit wit carraramarmer van deze vrouw boven op haar tombe , nu prachtig in de tijd getekend en zeker de moeite om te fotograferen. En passant fotografeer ik ook een andere schoonheid mee.. We dwalen door de stad, bezoeken een prachtig koopmanshuis met adembenemende tuin midden in de stad en eten een hapje op een uitgestrekt plein tegenover de basiliek. Opeens valt er een buitje, de eerste in weken. In de hoofdstraat zien we overal grote kaarsen in windlichten opgehangen worden, tot wel 12 meter hoog aan de oude panden , de volgende dag is er in de avond een processie met aansluitend vuurwerk. We plakken daarom nog een dagje aan ons bezoek in Lucca en de volgende avond keren we weer terug naar het centrum , maar dat staat zo vol met mensen dat het moeilijk is om de processie goed te bekijken. Uren lang trekt een stoet van diep gelovigen met kaarsen voorbij, voorzien van indrukwekkende vaandels, begeleid door zo veel priesters in vol ornaat dat ik vermoed dat ze er in Rome geen meer hebben. Indrukwekkend zijn de vele monstransen, kruizen en Mariabeelden die letterlijk meegesjouwd worden , er wordt uit volle borst gezongen en dankbaar aanvaardt men het applaus van de toeschouwers. De sfeerverlichting door de kaarsen maakt alles tot een prachtig plaatje. Na anderhalf uur worden we moe van het staan, de processie gaat nog door. In de drukte verdwalen we , maar vinden de stadswal, een pittige wandeling brengt ons terug naar de fietsen. Op de camping nemen we nog een drankje en bewonderen het prachtige vuurwerk. De volgende dag breken we op en verkassen naar een camping vlak bij Florence.
We installeren ons op een grote camping met moeilijk bereikbare plaatsen, we hebben de pest in omdat de receptie eist dat je je paspoort inlevert, het sanitair valt tegen maar er is geen andere camping in de buurt. In de middag reizen we per stadsbus naar Florence, maar halen eerst ons paspoort op, ook in Italië moet je je altijd legitimeren , daarna geven wij ons paspoort niet meer terug ondanks de dwingende borden bij de slagboom om je papieren te laten controleren. Deze absurde maatregel om te voorkomen dat gasten onbetaald vertrekken is uit de tijd en zet bij ons kwaad bloed. Vanuit de bus lopen wij in een grote stroom mee naar het centrum, het is er druk, druk…. We willen graag de Duomo in , maar om een kaartje te kopen sta je een half uur in de rij en daarna aansluiten in de volgende rij die bijna 2 uur zou gaan duren , en dat in de brandende zon. We doen dat niet en krijgen zo langzamerhand het Venetië-syndroom. Overal krioelende mensen, om iets te bezoeken lang in de rij staan en de lokale horeca kijkt ongeïnteresseerd naar de kippen die langs lopen om ze te kunnen plukken. Maar de schoonheid van de gebouwen, de prachtige beelden maakt bijna alles goed en we genieten van onze wandeling om de Duomo in zijn prachtige kleuren , naar de Loggio de Bigallo waar vroeger kinderen werden achter gelaten die naar pleeggezinnen werden gebracht. We bewonderen de bronzen deuren in het Baptisterium en over het Piazzo della Sinorina waar prachtige beelden staan, Oh Florence , wat ben je mooi maar je gaat bijna kapot aan je eigen succes, veel te veel mensen. Over de Porte Vecchio met zijn prachtige winkeltjes met sieraden, vroeger waren daar de leerlooiers en slagers, maar die werden door het stadsbestuur verbannen vanwege de enorme stank. Zo langzamerhand wordt het donker en we nemen de steile weg omhoog terug naar de camping. Morgen weer terug ?? Weer in die mensenmassa en overal lang wachten ? Op de camping informeert onze Nederlandse buurman ons dat hij een museumpas voor 3 dagen heeft gekocht, daarmee bezoek je alle bezienswaardigheden met als voordeel dat je niet meer in de wachtrij hoeft te staan. Dat doen we ook nog eens, maar dan via een stedentrip op een later tijdstip , we hebben weer even genoeg van de drukte . We vertrekken naar onze volgende bestemming: Riovecchio om van daar uit Bologna te bezoeken, de camping is slecht en het begint te regenen. De volgende ochtend hoost het nog steeds en volgens de weersverwachting blijft dat zo, we passen onze plannen aan.
Bologna slaan we deze keer over en via de tolweg zoeven we naar Grado vlak bij Triëst waar we in de stromende regen aan komen. Op deze enorme camping met veel voorzieningen vinden wij een plek vlak tegen de zee, dank zij onze ACSI card betalen we maar €19 per nacht i.p.v. de €50 tot €70 in het seizoen. De volgende ochtend is het stralend weer, in de grote supermarkt op de camping kopen we heerlijke broodjes en ik dek een tafeltje op het strand aan een verlaten bar, romantischer kan het bijna niet worden en we genieten volop . We wandelen veel langs het strand, genieten van de zon en de volgende dagen fietsen we heerlijk naar het plaatsje Grado, het is er nu gezellig rustig, dat zal in het seizoen wel anders zijn. De plaatselijke Dom daar is anders, aandoenlijk maar puur en een prachtige beeldengroep rond Madonna met het kindje. Natuurlijk steken wij een kaarsje op met onze gedachten bij onze eigen Madonna’s in Uden die op hun kindje wachten. Dit kaarsje is er niet alleen uit dankbaarheid maar ook om al het goeds af te roepen in de komende maanden. Het begint te kriebelen, we verlangen naar de kleinkinderen en ons gezin met de warme kant erbij. Natuurlijk, via WhatsApp krijgen we alles mee van een klussende Richard, we skypen met Esther en bellen met de anderen, het gaat daar goed.
Vanuit Grado duiken we langs Triëst Slovenië in en via een prachtige bergroute over de Julische en Steiner Alpen via Tolmin en Bovec rijden we door naar Bled. De bergweggetjes zijn zo krap en de haarspeldbochten zo scherp gestoken dat zelfs de eerste versnelling er aan te pas moet komen, dat hebben we nog niet eerder mee gemaakt maar de route is prachtig. In Bled is het op de lokale camping vooral druk met Nederlanders , natuurlijk allemaal net als wij van het naseizoen aan het genieten, de camping is uitstekend, het weer is weliswaar fris maar goed om te fietsen. We gaan om het meer , in het midden ligt een mooi eiland met een karakteristieke kerk, daar wachten ze op de toeristen die via roeiboten in drommen over het eilandje worden geleid.
Het stadje Bled is leuk, gezellig om te wandelen en op het terras een hapje te eten. We fietsen nog eens om het meer en drinken koffie in Villa Bled. Dit monument werd ooit voor Tito gebouwd, op dit enorme landgoed met prachtig uitzicht op het meer van Bled werden de groten der aarde door Tito ontvangen , om indruk te maken werden kosten nog moeite bij het bouwen van Vila Bled gespaard. Nu is het een hotel maar de begane grond blijft openbaar voor publiek en na een kopje koffie op een indrukwekkend maar leeg terras ( €3,30 voor een koffie, elders €1,10) vragen of we de “bioscoopzaal” mogen zien. Dit was de ontvangstruimte voor regeringsleiders op bezoek bij Tito waar via prachtige muurschilderingen wordt verhaald over het moedige Joegoslavische volk tijdens de tweede wereld oorlog. Jammer dat er maar zo weinig mensen komen kijken, maar we begrijpen het wel, het grote hotel maakt ( verkeerde) indruk en schrikt de gewone toerist af. Maar wij hebben daar zo langzamerhand ervaring mee. Gewoon vragen of je een kopje koffie mag drinken om het uitzicht te bewonderen en dan genieten van de prachtige entourage.
De volgende dag stappen we op de fiets om de Vintgar kloof te gaan bezoeken. Bij de plaatselijke VVV vernemen we dat het eerste stuk fietsen wat inspanning vereist maar dat het daarna goed te doen is.. Ja Ja, dan wel voor een getrainde wielrenner maar het einddoel is daar. De VINTGAR kloof, voor een luttele €4 koop je een kaartje om dan urenlang langs een klein riviertje te lopen dat met talloze watervalletjes en stroomversnellingen zich omlaag stort. Veilig lopen we op een houten pad langs het kolkende water en genieten van het uitzicht. Het fototoestel maakt overuren ( zie de bijlagen) en voldaan fietsen we weer terug naar onze camping in Bled. Overdag schijnt de zon maar ’s-Nachts koelt het flink af tot 6 graden, we hebben de kachel aan.
We gaan hiervandaan een klein stukje verderop naar Ljubljana , maar daarover de volgende keer meer.
Groetjes van Frans
Vlak bij Lucca vinden wij in de gidsen alleen een camperplaats, er is geen camping in de buurt. Vooruit dan maar, volgens de gidsen zijn er veel voorzieningen en wordt de camperplaats bewaakt.. We sluiten ons aan in de rij wachtenden voor de poort , er staan er meer dan 10 voor ons, als er maar plek is. Nou…. Plek genoeg , compleet met zo veel voorzieningen dat menige camping er een voorbeeld aan kan nemen. Maar de plekken zijn inderdaad krap, je zit pal naast je camper strak tegen de haag maar het spul wordt goed bewaakt en de douches geven warm water etc. Natuurlijk weer overal WIFI, trouwens in heel Italië en ook nu in Slovenië. Daar kunnen de Duitsers, Fransen en Zwitsers nog wat van leren met een WIFI prijs van €3 voor het eerste uur . We fietsen dezelfde middag nog de stad Lucca in en komen onder de indruk van de schoonheid. Het is er gezellig druk, we kunnen overal in en genieten van deze prachtige middeleeuwse stad. Vluchtig bezoeken we een kerk, we zien daar zo veel mooie dingen dat we besluiten om de volgende dag nog eens naar deze kerk te gaan, dan neem ik mijn grote camera mee.
De volgende dag fietsen we er weer naar toe, maken eerst een rondje per fiets over de stadswallen. Die zijn terecht beroemd en geven een prachtig beeld van de stad. Het bouwen van deze stadswallen duurde zo lang dat zij als verdedigingswerk geen nut meer hadden, de vijand schoot er gewoon over heen, maar ze zijn prachtig. Indrukwekkend zijn de grote werkzaamheden om de wallen te restaureren. We bezoeken nogmaals de kerk en gaan op zoek naar de graftombe van een jonge edelvrouw die in een aparte kapel ligt. Indrukwekkend is de liggende beeltenis in ooit wit carraramarmer van deze vrouw boven op haar tombe , nu prachtig in de tijd getekend en zeker de moeite om te fotograferen. En passant fotografeer ik ook een andere schoonheid mee.. We dwalen door de stad, bezoeken een prachtig koopmanshuis met adembenemende tuin midden in de stad en eten een hapje op een uitgestrekt plein tegenover de basiliek. Opeens valt er een buitje, de eerste in weken. In de hoofdstraat zien we overal grote kaarsen in windlichten opgehangen worden, tot wel 12 meter hoog aan de oude panden , de volgende dag is er in de avond een processie met aansluitend vuurwerk. We plakken daarom nog een dagje aan ons bezoek in Lucca en de volgende avond keren we weer terug naar het centrum , maar dat staat zo vol met mensen dat het moeilijk is om de processie goed te bekijken. Uren lang trekt een stoet van diep gelovigen met kaarsen voorbij, voorzien van indrukwekkende vaandels, begeleid door zo veel priesters in vol ornaat dat ik vermoed dat ze er in Rome geen meer hebben. Indrukwekkend zijn de vele monstransen, kruizen en Mariabeelden die letterlijk meegesjouwd worden , er wordt uit volle borst gezongen en dankbaar aanvaardt men het applaus van de toeschouwers. De sfeerverlichting door de kaarsen maakt alles tot een prachtig plaatje. Na anderhalf uur worden we moe van het staan, de processie gaat nog door. In de drukte verdwalen we , maar vinden de stadswal, een pittige wandeling brengt ons terug naar de fietsen. Op de camping nemen we nog een drankje en bewonderen het prachtige vuurwerk. De volgende dag breken we op en verkassen naar een camping vlak bij Florence.
We installeren ons op een grote camping met moeilijk bereikbare plaatsen, we hebben de pest in omdat de receptie eist dat je je paspoort inlevert, het sanitair valt tegen maar er is geen andere camping in de buurt. In de middag reizen we per stadsbus naar Florence, maar halen eerst ons paspoort op, ook in Italië moet je je altijd legitimeren , daarna geven wij ons paspoort niet meer terug ondanks de dwingende borden bij de slagboom om je papieren te laten controleren. Deze absurde maatregel om te voorkomen dat gasten onbetaald vertrekken is uit de tijd en zet bij ons kwaad bloed. Vanuit de bus lopen wij in een grote stroom mee naar het centrum, het is er druk, druk…. We willen graag de Duomo in , maar om een kaartje te kopen sta je een half uur in de rij en daarna aansluiten in de volgende rij die bijna 2 uur zou gaan duren , en dat in de brandende zon. We doen dat niet en krijgen zo langzamerhand het Venetië-syndroom. Overal krioelende mensen, om iets te bezoeken lang in de rij staan en de lokale horeca kijkt ongeïnteresseerd naar de kippen die langs lopen om ze te kunnen plukken. Maar de schoonheid van de gebouwen, de prachtige beelden maakt bijna alles goed en we genieten van onze wandeling om de Duomo in zijn prachtige kleuren , naar de Loggio de Bigallo waar vroeger kinderen werden achter gelaten die naar pleeggezinnen werden gebracht. We bewonderen de bronzen deuren in het Baptisterium en over het Piazzo della Sinorina waar prachtige beelden staan, Oh Florence , wat ben je mooi maar je gaat bijna kapot aan je eigen succes, veel te veel mensen. Over de Porte Vecchio met zijn prachtige winkeltjes met sieraden, vroeger waren daar de leerlooiers en slagers, maar die werden door het stadsbestuur verbannen vanwege de enorme stank. Zo langzamerhand wordt het donker en we nemen de steile weg omhoog terug naar de camping. Morgen weer terug ?? Weer in die mensenmassa en overal lang wachten ? Op de camping informeert onze Nederlandse buurman ons dat hij een museumpas voor 3 dagen heeft gekocht, daarmee bezoek je alle bezienswaardigheden met als voordeel dat je niet meer in de wachtrij hoeft te staan. Dat doen we ook nog eens, maar dan via een stedentrip op een later tijdstip , we hebben weer even genoeg van de drukte . We vertrekken naar onze volgende bestemming: Riovecchio om van daar uit Bologna te bezoeken, de camping is slecht en het begint te regenen. De volgende ochtend hoost het nog steeds en volgens de weersverwachting blijft dat zo, we passen onze plannen aan.
Bologna slaan we deze keer over en via de tolweg zoeven we naar Grado vlak bij Triëst waar we in de stromende regen aan komen. Op deze enorme camping met veel voorzieningen vinden wij een plek vlak tegen de zee, dank zij onze ACSI card betalen we maar €19 per nacht i.p.v. de €50 tot €70 in het seizoen. De volgende ochtend is het stralend weer, in de grote supermarkt op de camping kopen we heerlijke broodjes en ik dek een tafeltje op het strand aan een verlaten bar, romantischer kan het bijna niet worden en we genieten volop . We wandelen veel langs het strand, genieten van de zon en de volgende dagen fietsen we heerlijk naar het plaatsje Grado, het is er nu gezellig rustig, dat zal in het seizoen wel anders zijn. De plaatselijke Dom daar is anders, aandoenlijk maar puur en een prachtige beeldengroep rond Madonna met het kindje. Natuurlijk steken wij een kaarsje op met onze gedachten bij onze eigen Madonna’s in Uden die op hun kindje wachten. Dit kaarsje is er niet alleen uit dankbaarheid maar ook om al het goeds af te roepen in de komende maanden. Het begint te kriebelen, we verlangen naar de kleinkinderen en ons gezin met de warme kant erbij. Natuurlijk, via WhatsApp krijgen we alles mee van een klussende Richard, we skypen met Esther en bellen met de anderen, het gaat daar goed.
Vanuit Grado duiken we langs Triëst Slovenië in en via een prachtige bergroute over de Julische en Steiner Alpen via Tolmin en Bovec rijden we door naar Bled. De bergweggetjes zijn zo krap en de haarspeldbochten zo scherp gestoken dat zelfs de eerste versnelling er aan te pas moet komen, dat hebben we nog niet eerder mee gemaakt maar de route is prachtig. In Bled is het op de lokale camping vooral druk met Nederlanders , natuurlijk allemaal net als wij van het naseizoen aan het genieten, de camping is uitstekend, het weer is weliswaar fris maar goed om te fietsen. We gaan om het meer , in het midden ligt een mooi eiland met een karakteristieke kerk, daar wachten ze op de toeristen die via roeiboten in drommen over het eilandje worden geleid.
Het stadje Bled is leuk, gezellig om te wandelen en op het terras een hapje te eten. We fietsen nog eens om het meer en drinken koffie in Villa Bled. Dit monument werd ooit voor Tito gebouwd, op dit enorme landgoed met prachtig uitzicht op het meer van Bled werden de groten der aarde door Tito ontvangen , om indruk te maken werden kosten nog moeite bij het bouwen van Vila Bled gespaard. Nu is het een hotel maar de begane grond blijft openbaar voor publiek en na een kopje koffie op een indrukwekkend maar leeg terras ( €3,30 voor een koffie, elders €1,10) vragen of we de “bioscoopzaal” mogen zien. Dit was de ontvangstruimte voor regeringsleiders op bezoek bij Tito waar via prachtige muurschilderingen wordt verhaald over het moedige Joegoslavische volk tijdens de tweede wereld oorlog. Jammer dat er maar zo weinig mensen komen kijken, maar we begrijpen het wel, het grote hotel maakt ( verkeerde) indruk en schrikt de gewone toerist af. Maar wij hebben daar zo langzamerhand ervaring mee. Gewoon vragen of je een kopje koffie mag drinken om het uitzicht te bewonderen en dan genieten van de prachtige entourage.
De volgende dag stappen we op de fiets om de Vintgar kloof te gaan bezoeken. Bij de plaatselijke VVV vernemen we dat het eerste stuk fietsen wat inspanning vereist maar dat het daarna goed te doen is.. Ja Ja, dan wel voor een getrainde wielrenner maar het einddoel is daar. De VINTGAR kloof, voor een luttele €4 koop je een kaartje om dan urenlang langs een klein riviertje te lopen dat met talloze watervalletjes en stroomversnellingen zich omlaag stort. Veilig lopen we op een houten pad langs het kolkende water en genieten van het uitzicht. Het fototoestel maakt overuren ( zie de bijlagen) en voldaan fietsen we weer terug naar onze camping in Bled. Overdag schijnt de zon maar ’s-Nachts koelt het flink af tot 6 graden, we hebben de kachel aan.
We gaan hiervandaan een klein stukje verderop naar Ljubljana , maar daarover de volgende keer meer.
Groetjes van Frans
