19. van Bled naar Llubljana naar Gmünd.
Door: Frans Geenevasen
Blijf op de hoogte en volg Frans
30 September 2016 | Slovenië, Ljubljana
Slovenië bevalt ons erg goed. Onze eerdere indrukken van ruim 10 jaar geleden in Izola en bezoek aan Ljubljana was totaal anders. Toen een opkomend toerisme, in de hoofdstad nog veel herinneringen aan het Oostblok, grauwe mensen en een warenhuis dat hoofdzakelijk leeg was en voor de Sloveniërs onbetaalbaar. Nu duidelijk een land in opkomst, goede straten, mogelijk wel via de EU subsidies, huizen staan er netjes bij en de Sloveniërs zijn goede gastheren. De jeugd spreekt goed Engels en de oudere generatie ziet je letterlijk graag komen en doet zijn best om het naar de zin te maken.
Met die insteek willen we nog een keer naar Ljubljana, we zoeken een camping op aan de rand en belanden daar op een groot resort met Hotel, Appartementen , Huisjes en een camping. Alles bij elkaar, efficiënt, goed onderhouden en vriendelijk personeel. Ze gaan er echt voor en geven ons goede tips. Op de fiets gaan we het autovrije centrum in, prachtig weer en druk….
Onze eerste kennismaking zijn straatmuzikanten die als echte artiesten het publiek vermaken. Mannetje met bolhoed speelt op een orgeltje van zeker 60 jaar oud en Mevrouwtje vermaakt kinderen met googelkunstjes. Elke gift wordt met een brede glimlach beloond en Mannetje tilt galant zijn bolhoed even op. Even verder op enkele muzikanten die echte muziek spelen en verder op een dansgroep die een fantastische show weg geven. Naderhand ervaren wij dat zij hun show promoten, ze zijn een professionele groep uit Servië en hopen op veel publiek bij hun shows o.a. in Belgrado. Ze reizen de grote plaatsen langs en lokken via een straatoptreden naar het theater. Opvallend is dat er niet gecollecteerd wordt, er is geen hoedje om geld in te gooien. Ze willen duidelijk zich onderscheiden van de gewone straatartiest die van de straat moet leven, zij willen op een ander niveau je naar het theater lokken. Op een hoek van de straat maakt een artiest met een ingewikkeld stuk touw zeker 50 zeepbellen tegelijk en de kinderen kunnen er geen genoeg van krijgen.
We wandelen over de lokale markt en kopen daar een ijsje dat ter plaatse wordt gemaakt: Je maakt je keuze wat je er als fruit in wilt hebben, ze hakken dat in kleine stukjes en spreiden dat met het melkmengsel uit op een koude plaat. Even op laten stijven en dan met een plamuurmes een rolletje ijs maken , topping naar keuze erop en met een vriendelijke glimlach krijg je dan een handgemaakt ijsje waar je de natuur in proeft. Via de markt lopen we de basiliek in, de toegangsdeur is indrukwekkend versierd met bronzen beelden, het interieur is prachtig. Niet zo overdadig als in Oostenrijk, hier is het meer op elkaar afgestemd zonder dat je de indruk krijgt dat men protserig wil over komen. Wil wil beslist nog een keer het warenhuis in, Frans loopt nog eens een rondje door het oude centrum. Het is er wel druk, als we elkaar naderhand treffen blijkt dat het warenhuis nu omgetoverd is tot een exclusieve schoenenzaak en kleding die onbetaalbaar mooi is . We wandelen langs de volle terrassen en zijn het er over eens: Ljubljana is nu mooi maar we hadden er 5 jaar eerder moeten zijn met minder toeristen. Bij ons drankje merk je dat de bediening te gehaast is, er wachten nog veel klanten en ze staan bijna in de rij. Jammer, hoop dat het daar geen Venetië of Florence wordt.
We verlaten nu Slovenië , zullen daar zeker nog eens terug komen en gaan verder naar Oostenrijk en belanden daar in Malta , vlak bij Gmünd . De camping is prachtig, zelden zulk goed onderhouden sanitair gezien en volop mogelijkheden voor kinderen met speeltuin, zwembaden, fietsjes, kinderboerderij en alles brandschoon . We fietsen naar Gmünd, Wil gaat daar het stadje bekijken en Frans gaat er naar het Porsche Automuseum. Voor de Porschefanaten is dat museum heilige grond, hier zijn de eerste Porsches 356 met de hand gebouwd, letterlijk met de hand het plaatwerk over een houten mal kloppen en zo prachtige kunstwerken maken met een aandrijftechniek die toentertijd ( en nog steeds !!) hightech van de bovenste plank is. Buiten is het een komen en gaan van dure sportwagens, veel Engelsen die de geboortegrond van hun kostbare speeltje willen zien. Mijn fotomaat Peter heeft zo’n Porsche 356, ik ben al een paar keer mee geweest in zijn “koffiemolen” . Dat is autorijden in zijn eerlijkste vorm zeker toen we een keer naar het Circuit van Zandvoort gingen. Je voelt alles, het maakt lawaai, het stinkt nee…. Ruikt naar een hard werkende benzinemotor, je moet je met handen en voeten vast houden want gordels waren er niet maar vooral … dit is genieten .
De dag erop fietsen we langs het riviertje Malta en genieten van de vele watervalletjes . We willen het stuwmeer op 1960 mtr hoog bekijken, maar dan moeten we wel 1000 mtr klimmen via haarspeldbochten. Dat gaat ons met de fiets niet lukken we doen dat de volgende dag met de camper, betalen de tol en klimmen omhoog via een nauwe weg die met stoplichten wordt geregeld zodat er éénrichting verkeer ontstaat. We bewonderen een enkele sportfietser die de 17% helling op spierkracht overwint. Boven gekomen vergapen wij ons wat hier is aangelegd: Een stuwdam van 200 mtr hoog met een enorm stuwmeer waar meer dan 300 miljoen KWH aan elektrisch vermogen in zit.
We bekijken de tentoonstelling over de aanleg, natuur en wandelen over de stuwdam waarbij een kudde geiten ons gezelschap houdt. Dat mensenhanden dit kunnen maken, indrukwekkend.
Zo langzamerhand wordt het tijd om naar huis te gaan, we besluiten dat via de autobaan te doen zodat we met 1 overnachting in Duitsland Ingolstadt. Onderweg passeren we de Oostenrijks-Duitse grens waar een flink oponthoud is omdat alle auto’s bij binnenkomst worden gecontroleerd. Net als wij aan de beurt zijn onderbreekt de marechaussee de actie en geeft ons ruim baan naar Ingolstadt. Op de lokale camping aan de Ausee vinden we een plek in het bos en gaan naar het lokale restaurant voor de schnitzels. Een enorme portie vlees vult ons bord, we zijn weer in Die Heimat …
De volgende dag breken wij op voor de laatste 650 km die af en toe file rijdend moet worden door gebracht. Zo belanden wij om ca 17.30 uur weer in Uden op onze eigen camping… Wat een mooie plaats, de tuin goed onderhouden ( bedankt Buurman Meier !!) , mooi sanitair en een ruim bed…
Natuurlijk melden we on s bij de kinderen, Marita en Ellen komen nog even langs en zo is het goed….
Heerlijk die twee samen en bijna drie.
Di wordt voor 2016 het laatste verslag, mogelijk volgend jaar weer. De lezers die een mailtje gestuurd hebben n.a.v. deze column bedankt, geeft weer inspiratie. We verheugen ons al op morgen dan zien we de kleinkinderen en oh ja.. Rike en Frank. De afspraak voor de traditionele chinees eetpartij in Huize Breukrand is al weer gemaakt en zullen we ook Esther en Richard weer zien.
Tot de volgende keer!! Ook deze keer heb ik wat sfeerfoto’s toegevoegd.
Frans