2018-01 Op weg naar A ndalusië
Door: Frans Geenevasen
Blijf op de hoogte en volg Frans
02 Juni 2018 | Frankrijk, Limoges
2018-1 Op weg naar Andalusië
30/5 Eindelijk… we gaan weer op reis met de camper. Dit keer konden we de vertrekdatum niet zelf plannen , dat gebeurde door Anna Geenevasen , ons nieuwe kleinkind , dochter van Marita en Ellen, zusje van Luuk en natuurlijk het mooiste kind van de wereld . Anna koos ervoor een pietsie ( ruim 10 dagen) later te komen en hield daarmee iedereen in spanning, echt een meid natuurlijk. Maar het was de moeite waard en volgens intimi een echte Geenevasen, natuurlijk mooi , lekker rustig maar brullen als je ergens zin in hebt zoals eten. De laatste dag voor ons vertrek was ons huis , zoals gebruikelijk, weer de zoete inval. Bijna de hele club kwam langs en prikte een vorkje mee, heerlijk zoals Brecht en Saar met Luuk spelen en Anna voorzichtig knuffelde.
De volgende ochtend vertrokken we met stralend weer, op weg naar voorlopig Andalusië. We zijn daar al eens geweest maar hebben er te weinig gezien volgens Wil en haar vriendinnen die daar een week verbleven. Hoezo “voorlopig” Andalusië ?? Omdat onze planning qua reisdoel steeds losser wordt , we genieten meer van de omgeving waar we zijn en rijden minder grote afstanden, we zien wel.. we hebben tenslotte een maand.
Onze eerste rust is op een grote parking bij een tankstation, je kent ze wel, vrachtauto’s en caravans links, personenauto’s rechts maar ja we hebben een camper en voelen ons zeker niet zo thuis ingeklemd tussen die grote mastodonten met brommende koelaggregaten . Als je pech hebt mag je zien hoe de chauffeur zijn rechter achterwiel als toilet gebruikt , je ruikt het in ieder geval wel als je even de benen strekt. We kiezen dus voor het vak personenauto’s , het is er niet druk en parkeren ons 7 meter lange huisje dwars over 3 plekken tegenover een stokoude Hymercamper die al een woest leven achter de rug heeft , maar zijn bestuurder ook met grote hoed, sigaretje inde mond en lurkend aan een bakkie koffie en een klef broodje. Na zijn vertrek wordt zijn plek ingenomen door een wel heel dikke BMW M6 met dito zakenman op slippers !! Uit de kofferbak komen een paar chique gaatjesschoenen, stropdas gaat om , jasje op een hangertje gaat achterin en meneer neemt nog even de laatste stukken door. Heerlijk …dat gepensioneerd zijn.
Onze eerste camping is in Neufchatel onder Rouen een prachtige camping, aardig gevuld met hoofdzakelijk Engelsen, tegenover staan 3 Engelse caravans met de deur aan de verkeerde kant en voorzien van een soort condoom om de neus van de caravan, kennelijk om de boel schoon te houden tijdens het rijden. Onze overburen hebben de zaakjes goed voor elkaar en zijn de hele dag druk met hun meubeltjes, watertanks buiten boord . Als er een grote schotelantenne uit de kofferbak ga ik er weer voor zitten, meestal een bron van leedvermaak met pittige conversatie tussen een gelaten mevrouw die de schotel mag verzetten en een driftige meneer die aanwijzingen geeft en naar het heilige beeld tuurt. Maar deze Engelsman is een kenner, hij doet alles alleen, gaat één keer naar zijn caravan terug om het beeld te bekijken, corrigeert met afgemeten bewegingen 1 keer de stand van de schotel , checkt het beeld en is klaar, voor mij bijna een teleurstelling. Voor de rest is het English Style , rustig zijn en zelfs hun honden doen mee in English Style.. Men zegt dat honden op hun baasje lijken maar hier is het andersom; meneer heeft net als zijn Engelse buldog een stiff upperlip en mevrouw loopt met een stok achter haar poedel aan die een beetje hinkt.
De volgende dag gaan we verder naar Giverny om het geboortehuis en de tuinen van de grote Franse schilder Claude Monet te bekijken , die tip kregen we onderweg ( nog bedankt Jo) . Het is er druk, lange wachtrij maar de moeite waard. Het prachtige huis, volledig ingericht en veel schilderijen geven een goede indruk van die tijd. In de keuken staat een enorm groot fornuis van zeker 2 meter breed, werd overdag gestookt met houtskool en ’s-Nachts warm gehouden met antraciet, ingebouwd een waterreservoir om warm water te maken, een pracht exemplaar. De keuken verder ingericht met blinkend koperen pannen en veel porselein. Boven 3-4 grote slaapkamers, 2 badkamers, kortom een aardig stulpje. Rondom het huis een prachtige tuin met de meest exotische planten, Monet schilderde de meeste werken bij het thuis in de achtertuin, nou ja… landgoed met eigen beekje, bruggetjes ( beroemd is zijn schilderij met de Japanse Brug) en grote vijvers. Uiteraard zijn we er niet alleen en om de foto te maken van de Japanse Brug sta je in de rij achter bv. een rij Chinezen die eigenlijk alleen maar selfies maken en elkaar fotograferen in plaats van het mooie landschap. Ieder zijn zin maar eerst héél druk doend een foto maken en dan ook blijven staan om alles weg te appen vergt veel van ons geduld. We maken dit te vaak mee en kunnen een ksst..ksst weg wezen nauwelijks inhouden. Verder lopen we achter een eerbiedwaardig oud stel met daarbij een jongedame van zeker 12 jaar , ook alleen maar met haar telefoon bezig en iedereen in de weg lopend op de smalle paden. Opa roept haar tevergeefs tot de orde en excuseert zich bij ons voor haar telefonische afwijking , geeft niks, meneer we kennen het en onze eigen kleinkinderen hebben over een paar jaar ook zo’n ding. Na een goed maar vermoeiend bezoek gaan we terug naar de parkeerplaats en genieten van de luxe van onze camper… een koel drankje uit de koelkast, lekker broodje erbij en relaxen in een luie stoel ,kortom we leven als God in Frankrijk.
We reizen verder zuidelijk en belanden bij dreigend weer in Chartres op een stadcamping midden in een bos. Aan de camping maak ik geen woorden vuil, dat was ie zelf al . De bodem was zo drassig dat ik de camper op het verharde pad liet staan en we kregen de ene stortbui na de andere. De volgende ochtend was het droog en we maakten ons reisklaar. Even vuil water legen en daar zag ik een vreemd bordje op het toiletgebouw : WC Chimique met een gestileerd mannetje en vrouwtje erop.
Opeens werd het mij duidelijk: het is een aansporing dat niet alleen heren het chemisch toilet daar mogen legen maar vrouwen ook , hoe vooruitstrevend kunnen die Fransen zijn.
Na een laatste foto van een onbegrijpelijk bordje met tekst over vuilnisbakken verlaten we met plezier deze camping en rijden zuidelijker naar ons volgend doel..Limoges maar daarover later meer.
Groetjes vanuit een mooi Frankrijk van Frans.
30/5 Eindelijk… we gaan weer op reis met de camper. Dit keer konden we de vertrekdatum niet zelf plannen , dat gebeurde door Anna Geenevasen , ons nieuwe kleinkind , dochter van Marita en Ellen, zusje van Luuk en natuurlijk het mooiste kind van de wereld . Anna koos ervoor een pietsie ( ruim 10 dagen) later te komen en hield daarmee iedereen in spanning, echt een meid natuurlijk. Maar het was de moeite waard en volgens intimi een echte Geenevasen, natuurlijk mooi , lekker rustig maar brullen als je ergens zin in hebt zoals eten. De laatste dag voor ons vertrek was ons huis , zoals gebruikelijk, weer de zoete inval. Bijna de hele club kwam langs en prikte een vorkje mee, heerlijk zoals Brecht en Saar met Luuk spelen en Anna voorzichtig knuffelde.
De volgende ochtend vertrokken we met stralend weer, op weg naar voorlopig Andalusië. We zijn daar al eens geweest maar hebben er te weinig gezien volgens Wil en haar vriendinnen die daar een week verbleven. Hoezo “voorlopig” Andalusië ?? Omdat onze planning qua reisdoel steeds losser wordt , we genieten meer van de omgeving waar we zijn en rijden minder grote afstanden, we zien wel.. we hebben tenslotte een maand.
Onze eerste rust is op een grote parking bij een tankstation, je kent ze wel, vrachtauto’s en caravans links, personenauto’s rechts maar ja we hebben een camper en voelen ons zeker niet zo thuis ingeklemd tussen die grote mastodonten met brommende koelaggregaten . Als je pech hebt mag je zien hoe de chauffeur zijn rechter achterwiel als toilet gebruikt , je ruikt het in ieder geval wel als je even de benen strekt. We kiezen dus voor het vak personenauto’s , het is er niet druk en parkeren ons 7 meter lange huisje dwars over 3 plekken tegenover een stokoude Hymercamper die al een woest leven achter de rug heeft , maar zijn bestuurder ook met grote hoed, sigaretje inde mond en lurkend aan een bakkie koffie en een klef broodje. Na zijn vertrek wordt zijn plek ingenomen door een wel heel dikke BMW M6 met dito zakenman op slippers !! Uit de kofferbak komen een paar chique gaatjesschoenen, stropdas gaat om , jasje op een hangertje gaat achterin en meneer neemt nog even de laatste stukken door. Heerlijk …dat gepensioneerd zijn.
Onze eerste camping is in Neufchatel onder Rouen een prachtige camping, aardig gevuld met hoofdzakelijk Engelsen, tegenover staan 3 Engelse caravans met de deur aan de verkeerde kant en voorzien van een soort condoom om de neus van de caravan, kennelijk om de boel schoon te houden tijdens het rijden. Onze overburen hebben de zaakjes goed voor elkaar en zijn de hele dag druk met hun meubeltjes, watertanks buiten boord . Als er een grote schotelantenne uit de kofferbak ga ik er weer voor zitten, meestal een bron van leedvermaak met pittige conversatie tussen een gelaten mevrouw die de schotel mag verzetten en een driftige meneer die aanwijzingen geeft en naar het heilige beeld tuurt. Maar deze Engelsman is een kenner, hij doet alles alleen, gaat één keer naar zijn caravan terug om het beeld te bekijken, corrigeert met afgemeten bewegingen 1 keer de stand van de schotel , checkt het beeld en is klaar, voor mij bijna een teleurstelling. Voor de rest is het English Style , rustig zijn en zelfs hun honden doen mee in English Style.. Men zegt dat honden op hun baasje lijken maar hier is het andersom; meneer heeft net als zijn Engelse buldog een stiff upperlip en mevrouw loopt met een stok achter haar poedel aan die een beetje hinkt.
De volgende dag gaan we verder naar Giverny om het geboortehuis en de tuinen van de grote Franse schilder Claude Monet te bekijken , die tip kregen we onderweg ( nog bedankt Jo) . Het is er druk, lange wachtrij maar de moeite waard. Het prachtige huis, volledig ingericht en veel schilderijen geven een goede indruk van die tijd. In de keuken staat een enorm groot fornuis van zeker 2 meter breed, werd overdag gestookt met houtskool en ’s-Nachts warm gehouden met antraciet, ingebouwd een waterreservoir om warm water te maken, een pracht exemplaar. De keuken verder ingericht met blinkend koperen pannen en veel porselein. Boven 3-4 grote slaapkamers, 2 badkamers, kortom een aardig stulpje. Rondom het huis een prachtige tuin met de meest exotische planten, Monet schilderde de meeste werken bij het thuis in de achtertuin, nou ja… landgoed met eigen beekje, bruggetjes ( beroemd is zijn schilderij met de Japanse Brug) en grote vijvers. Uiteraard zijn we er niet alleen en om de foto te maken van de Japanse Brug sta je in de rij achter bv. een rij Chinezen die eigenlijk alleen maar selfies maken en elkaar fotograferen in plaats van het mooie landschap. Ieder zijn zin maar eerst héél druk doend een foto maken en dan ook blijven staan om alles weg te appen vergt veel van ons geduld. We maken dit te vaak mee en kunnen een ksst..ksst weg wezen nauwelijks inhouden. Verder lopen we achter een eerbiedwaardig oud stel met daarbij een jongedame van zeker 12 jaar , ook alleen maar met haar telefoon bezig en iedereen in de weg lopend op de smalle paden. Opa roept haar tevergeefs tot de orde en excuseert zich bij ons voor haar telefonische afwijking , geeft niks, meneer we kennen het en onze eigen kleinkinderen hebben over een paar jaar ook zo’n ding. Na een goed maar vermoeiend bezoek gaan we terug naar de parkeerplaats en genieten van de luxe van onze camper… een koel drankje uit de koelkast, lekker broodje erbij en relaxen in een luie stoel ,kortom we leven als God in Frankrijk.
We reizen verder zuidelijk en belanden bij dreigend weer in Chartres op een stadcamping midden in een bos. Aan de camping maak ik geen woorden vuil, dat was ie zelf al . De bodem was zo drassig dat ik de camper op het verharde pad liet staan en we kregen de ene stortbui na de andere. De volgende ochtend was het droog en we maakten ons reisklaar. Even vuil water legen en daar zag ik een vreemd bordje op het toiletgebouw : WC Chimique met een gestileerd mannetje en vrouwtje erop.
Opeens werd het mij duidelijk: het is een aansporing dat niet alleen heren het chemisch toilet daar mogen legen maar vrouwen ook , hoe vooruitstrevend kunnen die Fransen zijn.
Na een laatste foto van een onbegrijpelijk bordje met tekst over vuilnisbakken verlaten we met plezier deze camping en rijden zuidelijker naar ons volgend doel..Limoges maar daarover later meer.
Groetjes vanuit een mooi Frankrijk van Frans.
