21. 2017-2 Van Avignon naar de Camargue
Blijf op de hoogte en volg Frans
22 Mei 2017 | Frankrijk, Saintes-Maries-de-la-Mer
2017-2 Van Avignon naar de Camargue voor flamingo’s , paarden en veel zigeuners.
Nog even iets ter correctie van het laatste verslag; alsnog foto’s toegevoegd en een kritische lezeres (Wil dus..) attendeerde mij dat ons bezoek aan het Ideale Paleis in Hauterives NA Lyon was .
In Avignon staan we op een grote camping langs de Rhône waar tevens een Jeugdherberg is. Op een avond gaan we daar eten, van buiten klinkt het al alsof het een kippenhok is, binnen is het overvol met Franstalige jongeren uit België van ca 13-16 jaar, veel meisjes, een enkele jongen en wat leraren. Duidelijk een schoolreisje want er staat ook een grote bus op de camping. Nieuwsgierig kijkt de jeugd naar ons, grijze bolletjes, en we zoeken het laatste lege tafeltje tussen de pubers. Ik maak een praatje in het Engels, ze reageren enthousiast , vinden het duidelijk leuk dat wij contact maken en giechelen wat af, de sfeer is goed. Wij genieten van onze maaltijd en vragen ons af hoe dat vanavond op de slaapzalen zal gaan, maar we krijgen een voorproefje.
Midden tussen het gegiechel en elkaar uitdagen klinkt opeens een SSSSt van de leraar en hij tikt tegen zijn glas en ziedaar het wonder geschiedt….. de jeugd wordt stil, een enkeling krijgt alsnog een corrigerende blik en slaat de ogen neer en ca 60 pubers luisteren naar de leraar. De spelregels voor de avond worden uitgelegd en daarbij hoort ook het restaurant netjes achterlaten. Na het toetje verlaten de leerlingen per tafel het restaurant, nemen alles mee van tafel, sorteren de vaat en het afval , in 5 minuten is de tent leeg, alle stoelen netjes aangeschoven en er ligt niets op de grond….
Naderhand zien we de pubers nog eens in de sanitaire ruimtes en ook daar maken ze veel lol maar houden de zaak netjes. Ik had al eens gehoord dat de discipline in het onderwijs in België anders is dan in NL, hier zagen we het in de praktijk en bedenk mij dat sommige kennissen van ons in het onderwijs in NL een wat ander beeld scheppen van hun leerlingen.
Wij verkassen naar Arles, de stad die door kunstenaars zoals Vincent van Gogh geroemd wordt om het prachtige licht. Onze camping in Pont de Crau is prachtig, voorzien van zwembaden en mooi sanitair en het is er druk met BN-ers Bejaarde Nederlanders want tja met onze ACSI-card staan ook wij er voor €17 per nacht en dat is fors minder dan het gewone tarief. Arles bekoort ons met zijn schilderachtige straatjes, mooie oude gebouwen zoals de Arena en het Amfitheater en we fietsen er veel langs de Rhône . We zoeken nog eens naar de sporen van Van Gogh maar vinden alleen een museum met een expositie van moderne kunst die ons niet trekt.
Natuurlijk doen we regelmatig boodschappen, onze nieuwe TomTom vindt feilloos alle Supermarchés zoals LeClerc en daar gaat Oma Wil op jacht naar de traditionele cadeautjes voor onze kleinkinderen Brecht, Saar en Luuk in de vorm van kleding omdat ze al verzuipen in het speelgoed. Zij neemt daar ruimschoots de tijd voor en op de camping aangekomen wordt alles nog eens bekeken en daar slaat de twijfel toe. Op de kassabon staat bij 2 artikelen pyjama en dat was niet de bedoeling en al ziet het shirtje en de broek er nog zo leuk uit, het is een pyjama dus het wordt geruild. Zo fietsen we terug naar de winkel over de grote D-wegen met veel verkeer dat ons ruim baan gunt. Terug brengen en zoeken naar iets anders is gauw klaar en op de fiets verbaast mij opnieuw het Franse autoverkeer dat geduldig achter ons blijft rijden, niet toetert en wacht tot ze ons met ruimte kunnen inhalen. Op kruispunten en rotondes krijgen we alle voorrang. Vanuit Arles willen we de Camargue op de fiets verkennen maar dat is een stap te ver, halverwege zijn we geïmponeerd dor het weidse karakteristieke landschap maar keren weer terug, we gaan opnieuw verkassen om helemaal zuidelijk naar Saintes Maries de la Mer te gaan , een bekend toeristenoord om de Camargue te bezoeken en ook nog iets anders: 1 x per jaar komen Zigeuners in grote getale ter bedevaart naar Saintes Maries de la Mer .
Volgens de overlevering herdenken de Zigeuners de legendarische aankomst per boot van Maria Magdalena , de heilige Martha en de zuster van Maria in 18NC. Op onze camping worden we verwelkomd door een forse bewaker , in het lokale restaurant lunchen veel gendarmes en we horen dat elk jaar de lokale politie wordt uitgebreid met 50 gendarmes in de weken vóór de 25e mei als de bedevaart wordt herdacht. We fietsen naar het plaatsje en verbazen ons over de enorme hoeveelheid zigeuners die het plaatsje niet bezoeken, nee ze hebben het compleet veroverd. We slenteren over de markt die voor deze gelegenheid helemaal op de zigeuners is gericht; je kan er van alles kopen om de caravan te verfraaien met veel blingbling , veel schoonmaakspullen want het is een proper volk en handige zaken om je luifel vast te zetten. Hoewel wij als witmensen met ons licht haar duidelijk uit de toon vallen voelen we ons niet bedreigd maar het plaatsje is nu duidelijk van hun. Als we door de straten om het centrum fietsen zien we dat alles letterlijk vol staat met hun caravans die niet eens zo groot zijn, overal staan mobiele toiletten en de zigeuners hebben hun eigen zienswijze hoe je stroom aansluit; je neemt een schakelkast van de gemeente, schroeft die open en sluit je eigen kale bedrading aan onder spanning op een strippenkast en deelt de afgaande kabel vrolijk met tal van collega’s, hetzelfde gaat ook zo met water. Dat de boel niet in de fik vliegt is mij een raadsel maar we hebben dit al eens eerder gezien. Het reizend volk neemt een hy-tech aanhangertje mee waar een wasmachine, droger en vriezer staan gemonteerd ,ze houden ook van comfort. In de kerk wemelt het van de zigeuners die hun rondgang langs de heilige beelden maken, dat aanraken, een gebedje prevelen en dan naar de crypte benden gaan om het beeld van Maria aan te raken. Als hobbyfotograaf maak ik foto’s in de kerk , er wordt een zigeunerkindje gedoopt. Met enige schroom vraag ik of ik hun mag fotograferen, een eerste reactie is verbazing omdat ze meestal alleen contact binnen hun eigen groep hebben en ik als groot witmens duidelijk van de “andere kant” ben maar dan is het ijs gebroken en krijg ik alle kansen.
Onze camping ligt midden tussen veel stalhouderijen van de prachtige witte Camarguepaarden , we bewonderen het karakteristieke landschap met de rijstvelden net onder water en de zoutvlaktes. Terecht is duit gebied opgenomen op de Wereld Heritage Unesco lijst en onderweg zien we een enkele Japanner die zich aan het landschap vergaapt en probeert te tekenen.
We gaan weer verkassen , onderweg bezoeken wij het Parc Ornithologique waar we de mooiste soorten roze flamingo’s, reigers in alle kleuren en bevers en otters zien. Mijn fotocamera maakt overuren, ik kan uitgebreid oefenen om vogels in volle vlucht vast te leggen. Kijk maar eens naar de bijgaande foto’s .
We komen aan in St Remy de Provence, daarover later meer. Ondertussen is het al 10 dagen prachtig weer, we hebben telefonisch en via Whatsapp contact met de kinderen en kleinkinderen. We zien op de foto’s hoe Luuk zijn eerste groentehapje krijgt, zijn eerste zwemles in het grote zwembad en bellen met Frank nadat we een leuk filmpje van Saar hebben gezien hoe ze haar eerste baantjes zonder vleugeltjes zwemt. Het hoge stemmetje van Saar vertelt trots haar verhaal Ach… het duurt nog maar 2 weken en dan zien we ze weer. Vanavond gaan we skypen met Frank en vooral met Brecht en Saar want dat vinden ze geweldig en wij ook…. Het thuisfront blijft altijd een beetje trekken…
Groetjes van Frans
Nog even iets ter correctie van het laatste verslag; alsnog foto’s toegevoegd en een kritische lezeres (Wil dus..) attendeerde mij dat ons bezoek aan het Ideale Paleis in Hauterives NA Lyon was .
In Avignon staan we op een grote camping langs de Rhône waar tevens een Jeugdherberg is. Op een avond gaan we daar eten, van buiten klinkt het al alsof het een kippenhok is, binnen is het overvol met Franstalige jongeren uit België van ca 13-16 jaar, veel meisjes, een enkele jongen en wat leraren. Duidelijk een schoolreisje want er staat ook een grote bus op de camping. Nieuwsgierig kijkt de jeugd naar ons, grijze bolletjes, en we zoeken het laatste lege tafeltje tussen de pubers. Ik maak een praatje in het Engels, ze reageren enthousiast , vinden het duidelijk leuk dat wij contact maken en giechelen wat af, de sfeer is goed. Wij genieten van onze maaltijd en vragen ons af hoe dat vanavond op de slaapzalen zal gaan, maar we krijgen een voorproefje.
Midden tussen het gegiechel en elkaar uitdagen klinkt opeens een SSSSt van de leraar en hij tikt tegen zijn glas en ziedaar het wonder geschiedt….. de jeugd wordt stil, een enkeling krijgt alsnog een corrigerende blik en slaat de ogen neer en ca 60 pubers luisteren naar de leraar. De spelregels voor de avond worden uitgelegd en daarbij hoort ook het restaurant netjes achterlaten. Na het toetje verlaten de leerlingen per tafel het restaurant, nemen alles mee van tafel, sorteren de vaat en het afval , in 5 minuten is de tent leeg, alle stoelen netjes aangeschoven en er ligt niets op de grond….
Naderhand zien we de pubers nog eens in de sanitaire ruimtes en ook daar maken ze veel lol maar houden de zaak netjes. Ik had al eens gehoord dat de discipline in het onderwijs in België anders is dan in NL, hier zagen we het in de praktijk en bedenk mij dat sommige kennissen van ons in het onderwijs in NL een wat ander beeld scheppen van hun leerlingen.
Wij verkassen naar Arles, de stad die door kunstenaars zoals Vincent van Gogh geroemd wordt om het prachtige licht. Onze camping in Pont de Crau is prachtig, voorzien van zwembaden en mooi sanitair en het is er druk met BN-ers Bejaarde Nederlanders want tja met onze ACSI-card staan ook wij er voor €17 per nacht en dat is fors minder dan het gewone tarief. Arles bekoort ons met zijn schilderachtige straatjes, mooie oude gebouwen zoals de Arena en het Amfitheater en we fietsen er veel langs de Rhône . We zoeken nog eens naar de sporen van Van Gogh maar vinden alleen een museum met een expositie van moderne kunst die ons niet trekt.
Natuurlijk doen we regelmatig boodschappen, onze nieuwe TomTom vindt feilloos alle Supermarchés zoals LeClerc en daar gaat Oma Wil op jacht naar de traditionele cadeautjes voor onze kleinkinderen Brecht, Saar en Luuk in de vorm van kleding omdat ze al verzuipen in het speelgoed. Zij neemt daar ruimschoots de tijd voor en op de camping aangekomen wordt alles nog eens bekeken en daar slaat de twijfel toe. Op de kassabon staat bij 2 artikelen pyjama en dat was niet de bedoeling en al ziet het shirtje en de broek er nog zo leuk uit, het is een pyjama dus het wordt geruild. Zo fietsen we terug naar de winkel over de grote D-wegen met veel verkeer dat ons ruim baan gunt. Terug brengen en zoeken naar iets anders is gauw klaar en op de fiets verbaast mij opnieuw het Franse autoverkeer dat geduldig achter ons blijft rijden, niet toetert en wacht tot ze ons met ruimte kunnen inhalen. Op kruispunten en rotondes krijgen we alle voorrang. Vanuit Arles willen we de Camargue op de fiets verkennen maar dat is een stap te ver, halverwege zijn we geïmponeerd dor het weidse karakteristieke landschap maar keren weer terug, we gaan opnieuw verkassen om helemaal zuidelijk naar Saintes Maries de la Mer te gaan , een bekend toeristenoord om de Camargue te bezoeken en ook nog iets anders: 1 x per jaar komen Zigeuners in grote getale ter bedevaart naar Saintes Maries de la Mer .
Volgens de overlevering herdenken de Zigeuners de legendarische aankomst per boot van Maria Magdalena , de heilige Martha en de zuster van Maria in 18NC. Op onze camping worden we verwelkomd door een forse bewaker , in het lokale restaurant lunchen veel gendarmes en we horen dat elk jaar de lokale politie wordt uitgebreid met 50 gendarmes in de weken vóór de 25e mei als de bedevaart wordt herdacht. We fietsen naar het plaatsje en verbazen ons over de enorme hoeveelheid zigeuners die het plaatsje niet bezoeken, nee ze hebben het compleet veroverd. We slenteren over de markt die voor deze gelegenheid helemaal op de zigeuners is gericht; je kan er van alles kopen om de caravan te verfraaien met veel blingbling , veel schoonmaakspullen want het is een proper volk en handige zaken om je luifel vast te zetten. Hoewel wij als witmensen met ons licht haar duidelijk uit de toon vallen voelen we ons niet bedreigd maar het plaatsje is nu duidelijk van hun. Als we door de straten om het centrum fietsen zien we dat alles letterlijk vol staat met hun caravans die niet eens zo groot zijn, overal staan mobiele toiletten en de zigeuners hebben hun eigen zienswijze hoe je stroom aansluit; je neemt een schakelkast van de gemeente, schroeft die open en sluit je eigen kale bedrading aan onder spanning op een strippenkast en deelt de afgaande kabel vrolijk met tal van collega’s, hetzelfde gaat ook zo met water. Dat de boel niet in de fik vliegt is mij een raadsel maar we hebben dit al eens eerder gezien. Het reizend volk neemt een hy-tech aanhangertje mee waar een wasmachine, droger en vriezer staan gemonteerd ,ze houden ook van comfort. In de kerk wemelt het van de zigeuners die hun rondgang langs de heilige beelden maken, dat aanraken, een gebedje prevelen en dan naar de crypte benden gaan om het beeld van Maria aan te raken. Als hobbyfotograaf maak ik foto’s in de kerk , er wordt een zigeunerkindje gedoopt. Met enige schroom vraag ik of ik hun mag fotograferen, een eerste reactie is verbazing omdat ze meestal alleen contact binnen hun eigen groep hebben en ik als groot witmens duidelijk van de “andere kant” ben maar dan is het ijs gebroken en krijg ik alle kansen.
Onze camping ligt midden tussen veel stalhouderijen van de prachtige witte Camarguepaarden , we bewonderen het karakteristieke landschap met de rijstvelden net onder water en de zoutvlaktes. Terecht is duit gebied opgenomen op de Wereld Heritage Unesco lijst en onderweg zien we een enkele Japanner die zich aan het landschap vergaapt en probeert te tekenen.
We gaan weer verkassen , onderweg bezoeken wij het Parc Ornithologique waar we de mooiste soorten roze flamingo’s, reigers in alle kleuren en bevers en otters zien. Mijn fotocamera maakt overuren, ik kan uitgebreid oefenen om vogels in volle vlucht vast te leggen. Kijk maar eens naar de bijgaande foto’s .
We komen aan in St Remy de Provence, daarover later meer. Ondertussen is het al 10 dagen prachtig weer, we hebben telefonisch en via Whatsapp contact met de kinderen en kleinkinderen. We zien op de foto’s hoe Luuk zijn eerste groentehapje krijgt, zijn eerste zwemles in het grote zwembad en bellen met Frank nadat we een leuk filmpje van Saar hebben gezien hoe ze haar eerste baantjes zonder vleugeltjes zwemt. Het hoge stemmetje van Saar vertelt trots haar verhaal Ach… het duurt nog maar 2 weken en dan zien we ze weer. Vanavond gaan we skypen met Frank en vooral met Brecht en Saar want dat vinden ze geweldig en wij ook…. Het thuisfront blijft altijd een beetje trekken…
Groetjes van Frans
