23 201705 Van Visan weer naar huis.
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
02 Juni 2017 | Frankrijk, Chalon-sur-Saône
2017-4 Van Visan en Ma Flodder via ANWB, Chalon sur Saone weer naar huis
Na onze kennismaking met de heerlijke witte wijn van Art Mas ( zie vorige verslag) gaan we op de dag van vertrek eerst met de camper op zoek naar de Cave Art Mas. Via een kronkelweggetje, dat smaller is dan de spiegels van de camper, kruipen we stijl omhoog op zoek naar Cave Art Mas, zal wel een groot Chateau zijn, dachten we… Niet dus, het was een grote wijngaard met een mooi reclamebord Art Mas en via een karrenspoor gaat het holderdebolder verder omhoog naar een wat vervallen boerderij. Op de deur hangt een briefje dat je kan telefoneren en dat men in de buurt is, maar er hangt ook een stevige klopper op de massief eiken deur. Net als we weg willen gaan gaat de deur piepend en krakend open en komt Ma Flodder naar buiten, het is nog ochtend dus daarom mogelijk geen dikke sigaar in de bakkes maar voor de rest is het plaatje compleet. We worden met haar glinsterende oogjes boven een ziekenfondsbrilletje jaren ’30 gemonsterd en gaan haar proeflokaal binnen, nou ja … haar huiskamer. Ik vertel haar dat we op hun wijn zijn geattendeerd tijdens ons bezoek aan Bar du Siegle en contact met haar enthousiaste medewerker , ze knikt begrijpend en telefoneert even met bar du Siegle en weet dan meteen wat we gedronken hebben , zo werkt dat in een klein dorp. Rondkijkend in de kamer zie je een interieur waar een blind paard geen schade kan doen , maar de tafel is stevig en een aantal proefflessen komen op tafel evenals de prijslijst voor Privépersonen . De wijn ziet er bekend uit en ik neem voorzichtig nippend als proef een slokje , dan verslik ik me bijna… niet door de wijn maar door de prijslijst van Ma Flodder. In bar du Siegle kostte een ¼ ltr wijn €3,50 , hier was de goedkoopste fles net onder de €10 en er stonde veel duurdere op. Ma Flodder taxeert kennelijk haar proevers voordat ze de prijslijst op tafel legt, ik denk dat je met camper de hoofdprijs betaalt en op een fiets nog niet de helft . Maar we proberen de rode wijn, was ook lekker en kopen een Bidon van 5 ltr heerlijke rode wijn , goed voor thuis.
Via een prachtige route binnendoor rijden we verder noordwaarts naar Camping Coin de Tranquille in Les Arbrets , volgens de plakkaten bij de receptie Camping van het Jaar ANWB etc. Inderdaad is de camping prachtig, zelden hebben we grotere plekken gezien en het is er aardig druk. Jammer dat je er niet goed kan fietsen ( alles veel te steil) . Het sanitair gebouw ziet er goed uit en ik wil eens heerlijk douchen, geen muntjes nodig, zelfs geen drukknop die maar een seconde werkt en zelfs 1 haakje om al je spullen op te hangen. Lekker ruim hokje om je uit te kleden en ik pak de douche slang , die los over de mengkraan hangt en wil die op een standaard plaatsen, of een haakje. Maar die is er niet…. Zie je het al voor je ?? In je linkerhand je douche slang met lekker water, in je rechter hand je flesje zeep, je doucespons aan een koordje voor je grote lijf en je washandje voor de kleine Frans en zijn buren. Natuurlijk geen aflegplankje voor iets , nou vooruit dat flesje zeep maar op de grond en het washandje in mijn hand maar waar laat ik de douche spons aan het koordje ? Natuurlijk kan elke vent wel een doucespons aan een koordje ergens aan zijn lijf hangen maar als het water opeens koud wordt valt de douchespons op de grond. Klungelend met in mijn linker hand de douche slang en rechts met van alles en nog wat modder ik door.
Wat is dat toch met douchen op een camping ? Is het nou zo moeilijk om het goed in te richten ?? Ik wil graag TWEE handen vrij hebben, niet steeds die drukknop indrukken met 1 hand of de doucheslang vast houden, of een muntautomaat die het niet doet Ik wil mijn zeep, spons e.d. op een plankje leggen en niet op de grond en ik wil STEEDS warm water en niet SOMS als er geen buren mee douchen. Als elke campingbaas zijn eigen familie eens 1 keer liet douchen in het sanitair gebouw was het zo geregeld denk ik , via zijn schoonmoeder……
Op een bord op het sanitair gebouw wordt in 3 talen vermeld dat Ouders verantwoordelijk zijn voor hun kinderen en bij misbruik men van de camping wordt verwijderd !!! Dat zag je jaren geleden wel eens in Duitsland met een Kampführer maar toch niet in het liefelijke Frankrijk .
Er zijn opvallend weinig mensen met een hond bij zich , dat zagen we op de laatste camping in Remy St Provence wel anders. Ik heb niets tegen honden, wel tegen hun baasje als ze het beest niet aan de lijn leggen of OP de camping uitlaten en niet daarbuiten. Een Frans stel komt aan met camper en installeert zich, er stapt een mevrouw uit met een riche natuur. Mijn Opa zou zeggen dat mevrouw geen sieraad nodig had om de voorkant aan te wijzen, zij droeg 2 Alpjes maar vooral … haar hondje die ongetwijfeld FiFi heette. Madame du FiFi zou de hele dag met haar hondje op de arm lopen, zijn kopje rustte de hele dag tussen de Alpjes van Madame du FiFi en hondje lief had een blik van .. zo.. ik mag dat WEL. Mijnheer verdwijnt in het serviceluik en trekt een paar handschoenen aan waar een dierenarts jaloers op is, zo mooi en zo groot. Madam du Fifi kijkt wat gegeneerd voor zich uit en ik vraag mij af wat manlief met de grote handschoenen gaat doen.
Hij gaat de stroomkabel aansluiten !! Netjes aan de stroomkast en de rest van de kabel op een rolletje naast de camper. Ik heb wat tegen die kerels die handschoenen aantrekken als ze de steunen van de caravan omhoog draaien of aankoppelen aan de auto. Dat zijn ook vaak van die tutten die bang zijn voor vuile handen. Maar later op de avond , het was al nacht wordt het geheim van de man met de handschoenen en FiFi onthuld.
Ik ben nog de enigste die op is en zie aan de overkant dat het buitenlicht aan gaat, de deur gaat op een kier en een fraaie damesarm flikkert FiFi op het gras aan een lijntje. FiFi schuifelt even rond en met een uiterst gerichte actie piest zij boven op de rol kabel naast de camper. De volgende ochtend neemt Madame du FiFi haar hondje weer op de arm mee, FiFi kijkt hooghartig naar Monsieur du FiFi die weer zijn handschoenen aantrekt om de glinsterende kabel op te ruimen. Zijn blik naar FiFi spreekt boekdelen en ik begrijp hem wel , maar tja FiFi’s winnen het meestal , zeker als er Alpjes zijn waar je de hele dag tegen aan mag liggen.
We verkassen weer verder omhoog naar Chalon sur Saone , op een prachtige camping net buiten het centrum. Wij kennen het stadje nog van een eerder bezoek en opnieuw genieten wij van de prachtige straatjes, het mooie weer en vooral de sfeer in dit deel van Frankrijk. Maar ondertussen knaagt aan ons het gevoel van thuis, we zitten op zo’n 740 km van huis en hebben weer via WhatsApp en telefoon contact met de kinderen. De volgende dag besluiten we naar huis te gaan, in theorie hebben we nog een paar dagen de tijd maar op 1 dag kan je ook wel 740 km rijden en dat doen we ook. Als we thuis komen staan Ellen en Marita en vooral Luuk binnen 10 minuten op de stoep en we eten chinees, een traditie als we thuis komen. Luuk is gegroeid als boerenkool en kijkt wat vreemd naar die 2 bruine mensen die hij 4 weken geleden voor het laatste heeft gezien en herkent ze niet direkt. Dat verandert als Oma na zijn flesje hem knuffelt en Opa heeft zijn kleinzoon op schoot met een heerlijk glas bier. Ik zie Luuk kijken van .. zou ik ook een slokkie mogen maar Marita en Ellen zijn daar heel duidelijk in. Telefonisch worden verder afspraken gemaakt met de andere kinderen en kleinkinderen, morgenavond zien we Rike en Frank,Brecht en Saar en op zaterdag komen Esther en Richard op bezoek en eten we een hapje samen.
Ik zit hier nu thuis op vrijdag in het zonnetje dit laatste verslag van deze reis te tikken, de buurvrouw komt langs met de traditionele pan soep en wat plantjes , de tuin ligt er weer schitterend bij door de goede zorg van buurman en zo is het weer goed.
Fijne vakantie, fijn gehad en ook fijn om weer thuis te komen.
De trouwe lezers bedankt voor de leuke reacties, tot de volgende reis.
Frans Geenevasen
Na onze kennismaking met de heerlijke witte wijn van Art Mas ( zie vorige verslag) gaan we op de dag van vertrek eerst met de camper op zoek naar de Cave Art Mas. Via een kronkelweggetje, dat smaller is dan de spiegels van de camper, kruipen we stijl omhoog op zoek naar Cave Art Mas, zal wel een groot Chateau zijn, dachten we… Niet dus, het was een grote wijngaard met een mooi reclamebord Art Mas en via een karrenspoor gaat het holderdebolder verder omhoog naar een wat vervallen boerderij. Op de deur hangt een briefje dat je kan telefoneren en dat men in de buurt is, maar er hangt ook een stevige klopper op de massief eiken deur. Net als we weg willen gaan gaat de deur piepend en krakend open en komt Ma Flodder naar buiten, het is nog ochtend dus daarom mogelijk geen dikke sigaar in de bakkes maar voor de rest is het plaatje compleet. We worden met haar glinsterende oogjes boven een ziekenfondsbrilletje jaren ’30 gemonsterd en gaan haar proeflokaal binnen, nou ja … haar huiskamer. Ik vertel haar dat we op hun wijn zijn geattendeerd tijdens ons bezoek aan Bar du Siegle en contact met haar enthousiaste medewerker , ze knikt begrijpend en telefoneert even met bar du Siegle en weet dan meteen wat we gedronken hebben , zo werkt dat in een klein dorp. Rondkijkend in de kamer zie je een interieur waar een blind paard geen schade kan doen , maar de tafel is stevig en een aantal proefflessen komen op tafel evenals de prijslijst voor Privépersonen . De wijn ziet er bekend uit en ik neem voorzichtig nippend als proef een slokje , dan verslik ik me bijna… niet door de wijn maar door de prijslijst van Ma Flodder. In bar du Siegle kostte een ¼ ltr wijn €3,50 , hier was de goedkoopste fles net onder de €10 en er stonde veel duurdere op. Ma Flodder taxeert kennelijk haar proevers voordat ze de prijslijst op tafel legt, ik denk dat je met camper de hoofdprijs betaalt en op een fiets nog niet de helft . Maar we proberen de rode wijn, was ook lekker en kopen een Bidon van 5 ltr heerlijke rode wijn , goed voor thuis.
Via een prachtige route binnendoor rijden we verder noordwaarts naar Camping Coin de Tranquille in Les Arbrets , volgens de plakkaten bij de receptie Camping van het Jaar ANWB etc. Inderdaad is de camping prachtig, zelden hebben we grotere plekken gezien en het is er aardig druk. Jammer dat je er niet goed kan fietsen ( alles veel te steil) . Het sanitair gebouw ziet er goed uit en ik wil eens heerlijk douchen, geen muntjes nodig, zelfs geen drukknop die maar een seconde werkt en zelfs 1 haakje om al je spullen op te hangen. Lekker ruim hokje om je uit te kleden en ik pak de douche slang , die los over de mengkraan hangt en wil die op een standaard plaatsen, of een haakje. Maar die is er niet…. Zie je het al voor je ?? In je linkerhand je douche slang met lekker water, in je rechter hand je flesje zeep, je doucespons aan een koordje voor je grote lijf en je washandje voor de kleine Frans en zijn buren. Natuurlijk geen aflegplankje voor iets , nou vooruit dat flesje zeep maar op de grond en het washandje in mijn hand maar waar laat ik de douche spons aan het koordje ? Natuurlijk kan elke vent wel een doucespons aan een koordje ergens aan zijn lijf hangen maar als het water opeens koud wordt valt de douchespons op de grond. Klungelend met in mijn linker hand de douche slang en rechts met van alles en nog wat modder ik door.
Wat is dat toch met douchen op een camping ? Is het nou zo moeilijk om het goed in te richten ?? Ik wil graag TWEE handen vrij hebben, niet steeds die drukknop indrukken met 1 hand of de doucheslang vast houden, of een muntautomaat die het niet doet Ik wil mijn zeep, spons e.d. op een plankje leggen en niet op de grond en ik wil STEEDS warm water en niet SOMS als er geen buren mee douchen. Als elke campingbaas zijn eigen familie eens 1 keer liet douchen in het sanitair gebouw was het zo geregeld denk ik , via zijn schoonmoeder……
Op een bord op het sanitair gebouw wordt in 3 talen vermeld dat Ouders verantwoordelijk zijn voor hun kinderen en bij misbruik men van de camping wordt verwijderd !!! Dat zag je jaren geleden wel eens in Duitsland met een Kampführer maar toch niet in het liefelijke Frankrijk .
Er zijn opvallend weinig mensen met een hond bij zich , dat zagen we op de laatste camping in Remy St Provence wel anders. Ik heb niets tegen honden, wel tegen hun baasje als ze het beest niet aan de lijn leggen of OP de camping uitlaten en niet daarbuiten. Een Frans stel komt aan met camper en installeert zich, er stapt een mevrouw uit met een riche natuur. Mijn Opa zou zeggen dat mevrouw geen sieraad nodig had om de voorkant aan te wijzen, zij droeg 2 Alpjes maar vooral … haar hondje die ongetwijfeld FiFi heette. Madame du FiFi zou de hele dag met haar hondje op de arm lopen, zijn kopje rustte de hele dag tussen de Alpjes van Madame du FiFi en hondje lief had een blik van .. zo.. ik mag dat WEL. Mijnheer verdwijnt in het serviceluik en trekt een paar handschoenen aan waar een dierenarts jaloers op is, zo mooi en zo groot. Madam du Fifi kijkt wat gegeneerd voor zich uit en ik vraag mij af wat manlief met de grote handschoenen gaat doen.
Hij gaat de stroomkabel aansluiten !! Netjes aan de stroomkast en de rest van de kabel op een rolletje naast de camper. Ik heb wat tegen die kerels die handschoenen aantrekken als ze de steunen van de caravan omhoog draaien of aankoppelen aan de auto. Dat zijn ook vaak van die tutten die bang zijn voor vuile handen. Maar later op de avond , het was al nacht wordt het geheim van de man met de handschoenen en FiFi onthuld.
Ik ben nog de enigste die op is en zie aan de overkant dat het buitenlicht aan gaat, de deur gaat op een kier en een fraaie damesarm flikkert FiFi op het gras aan een lijntje. FiFi schuifelt even rond en met een uiterst gerichte actie piest zij boven op de rol kabel naast de camper. De volgende ochtend neemt Madame du FiFi haar hondje weer op de arm mee, FiFi kijkt hooghartig naar Monsieur du FiFi die weer zijn handschoenen aantrekt om de glinsterende kabel op te ruimen. Zijn blik naar FiFi spreekt boekdelen en ik begrijp hem wel , maar tja FiFi’s winnen het meestal , zeker als er Alpjes zijn waar je de hele dag tegen aan mag liggen.
We verkassen weer verder omhoog naar Chalon sur Saone , op een prachtige camping net buiten het centrum. Wij kennen het stadje nog van een eerder bezoek en opnieuw genieten wij van de prachtige straatjes, het mooie weer en vooral de sfeer in dit deel van Frankrijk. Maar ondertussen knaagt aan ons het gevoel van thuis, we zitten op zo’n 740 km van huis en hebben weer via WhatsApp en telefoon contact met de kinderen. De volgende dag besluiten we naar huis te gaan, in theorie hebben we nog een paar dagen de tijd maar op 1 dag kan je ook wel 740 km rijden en dat doen we ook. Als we thuis komen staan Ellen en Marita en vooral Luuk binnen 10 minuten op de stoep en we eten chinees, een traditie als we thuis komen. Luuk is gegroeid als boerenkool en kijkt wat vreemd naar die 2 bruine mensen die hij 4 weken geleden voor het laatste heeft gezien en herkent ze niet direkt. Dat verandert als Oma na zijn flesje hem knuffelt en Opa heeft zijn kleinzoon op schoot met een heerlijk glas bier. Ik zie Luuk kijken van .. zou ik ook een slokkie mogen maar Marita en Ellen zijn daar heel duidelijk in. Telefonisch worden verder afspraken gemaakt met de andere kinderen en kleinkinderen, morgenavond zien we Rike en Frank,Brecht en Saar en op zaterdag komen Esther en Richard op bezoek en eten we een hapje samen.
Ik zit hier nu thuis op vrijdag in het zonnetje dit laatste verslag van deze reis te tikken, de buurvrouw komt langs met de traditionele pan soep en wat plantjes , de tuin ligt er weer schitterend bij door de goede zorg van buurman en zo is het weer goed.
Fijne vakantie, fijn gehad en ook fijn om weer thuis te komen.
De trouwe lezers bedankt voor de leuke reacties, tot de volgende reis.
Frans Geenevasen
