2019-06 Van Uden naar Bolków in Polen
Door: Frans Geenevasen
Blijf op de hoogte en volg Frans
03 Juni 2019 | Polen, Bolków
Van Uden naar Bolków(PL).. waar we lachende Pyreneese Berghonden zien.
Dit jaar plannen we een rondreis door Polen, weer eens wat anders. We bereiden ons goed voor door een complete reisbeschrijving met tips en routeschema per dag via de NKC te kopen. Voor nog geen tientje een schat aan informatie.
Ondanks de goede voorbereidingen wordt het toch nog te druk in de laatste 2 weken voor ons vertrek door installatie van zonnepanelen op ons huis en een grote fotoklus voor de werkgever van onze zoon Frank. DKH is een machinefabriek op Hightech Niveau die al 20 jaar voorop loopt met gerobotiseerd verspanen . Dat bedrijf met zijn toegewijde medewerkers fotograferen was mijn uitdaging en het eindresultaat was goed, weer een fotografische ervaring rijker. Door al dit gedoe gaan we op weg onder het motto: Al zijn we op de eerste reisdag maar over de grens in Duitsland om daar uit te rusten , maar we gaan weg !
Onze eerste overnachting is een camping in Laatzen ( onder Hannover) , de volgende ochtend zien we tijdens ons ontbijt hoe 2 stellen zich aan de overkant voorbereiden op hun vertrek.
Ze reizen beiden ook met een camper, een z.g. Buscamper en in dit geval een kleintje gebaseerd op een VW-Bus met verhoogd dak. Maar er is een groot verschil: Stel A reist met een originele camperbus van het merk Westfalia, uitgerust met een goed uitgekiende inrichting , een lust voor het oog om te zien. Stel B heeft iets anders; mijnheer B is een klusser die van een gewone VW-Bus met behulp van een grote bedplank en heel veel bakken en tassen zijn eigen Buscamper in elkaar heeft geflanst . Dat is allemaal ook nodig want als ik zie wat er buiten de camper staat en er toch allemaal nog in moet .. ook mevrouw B heeft zo haar bedenkingen en komt niet verder dan aan manlief B alles aan te reiken die enthousiast aan het stouwen slaat. Maar ja, een complete tuinset van thuis meenemen met grote kussens, een barbecue, een dekbed op lits-jumeauxformaat etc. . het vreet ruimte. De bakken zijn als snel vol, de rest gaat hup boven op het bed en zo langzamerhand is deze buscamper tot aan het plafond volgestouwd. Mijnheer B gaat nog even douchen en moet zich nog omkleden, normaal doe je dat in je camper , maar die zit al vol, dus dan maar buiten onder het toeziend oog van de halve camping maar vooral van mevrouw B die ongemakkelijk kijkend demonstratief voorin is gaan zitten onder het motto van Je bekijkt het maar.
Wij vertrekken ook, ons plan is om een dagje Berlijn te bezoeken en dat wordt een fiasco.
We reizen op de dag vóór Hemelvaart , de rondweg om Berlijn staat mudvol en na uren files vinden we eindelijk een camping maar helaas, geen plek, alles in Berlijn zit vol door de Hemelvaart, Concerten, er is nergens een plek te vinden en we besluiten om ons bezoek aan Berlijn op te schorten en gaan op zoek naar een camping ver buiten Berlijn. Maar ja… we staan nu in het centrum en dus weer de files in om eruit te komen. Al met al heeft het ons meer dan een halve dag file rijden gekost om onze camping te vinden in Grünheide, 40 km buiten Berlijn aan een meertje. We blijven daar 2 nachten, fietsen om de meertjes en komen tot rust. Eindelijk het vakantiegevoel .. ’s-Avonds eten wij in een Grieks restaurant met live-muziek , jammer dat er weinig publiek is voor deze 2 enthousiaste muzikanten met hun inspirerend optreden.
De volgende dag gaan we voor het Echie , we gaan bij Cottbus de grens over naar Polen. We waren gewaarschuwd voor het Poolse verkeer en de Politie: houdt je aan de snelheid, bij elk dorpje terug van 90 naar 50 , pas op voor kamikazeachtige chauffeurs en ja, de waarschuwingen zijn terecht. De Polen zijn vriendelijke mensen maar in hun eigen domein, de heilige koe Auto dus, zijn zij de heer en meester en bepalen zelf wel waar ze inhalen etc. De lokale politie kijkt wat fronsend naar onze camper als ik met 70 km ipv 50 een dorp binnen rijdt, maar ik trap demonstratief op de rem en waak ervoor dat me dit niet meer gebeurt, dit keer liep het goed af.
Maar de dorpjes zijn prachtig om doorheen te rijden, markante huizen, vaak wel met achterstallig onderhoud. De aanduidingen in het Pools langs de weg zijn voor ons niet te begrijpen , we zullen ons onderweg met Duits en Engels proberen te behelpen, maar alleen de jonge Polen krijgen dat op school.
We gaan verder op weg naar Camping Pod Lasem net buiten Bolków, onze eerste overnachting op een Poolse camping , gelukkig spreekt de beheerder redelijk Nederlands , zij ontvangen daar regelmatig Nederlandse groepen. De camping is netjes, z.g.a.n. sanitair , mooie plekken en duidelijk ingericht om het westerse niveau qua inrichting en service na te streven, een echte aanrader.
Het is er niet druk , we staan met 4-5 stellen op een veldje. Er komen nog 2 busjes bij die gezellig samen op 1 plek gaan staan, 2 stel jonge lui allebei met een oude VW-Bus van de Post en het leger, keurig omgebouwd tot minicamper .
De plek naast hun wordt ingenomen door een Nederlands echtpaar met een grote reisbus, vol met stickers van een groot hondenras. Achter de bus hangt een forse aanhanger, benieuwd wat daar allemaal in zit. De bus wordt geïnstalleerd , luifel uit, groot zonnedoek ervoor, veel meubilair buiten de bus en daar komen de passagiers… 2 enorme langharige witte honden die netjes bij de camper worden aangelijnd. De Hondenbazin laat 1 hond netjes aangelijnd uit en loopt bij ons langs en vraagt op onze fietsen wijzend of het te fietsen is naar het dorp omdat zij een bakfiets voor de honden bij zich heeft (?) . Wij zullen het haar later vertellen want we gaan voor het eerst op de fiets naar het Centrum van Bolków om dat te verkennen en een hapje te eten. We wandelen door het opgebroken centrum, eten een ijsje en onze eerste kennismaking met de Poolse bevolking verloopt goed, we worden vriendelijk geholpen en het zonnetje schijnt, we hebben er zin in. In het lokale restaurant eten we tussen diverse Poolse gezinnen een heerlijke forel en kalkoengerecht weg gespoeld met wat drankjes voor een wel heel klein prijsje en we fietsen weer terug over de steile wegen en ingehaald door voorbij razend verkeer.
Op de camping loop ik naar de Hondebazin , vóór dat ik maar in de buurt kom slaan de honden alarm en geamuseerd zie ik dat de hond aangelijnd is aan de terras stoel van Hondenbazin die bijna onderuit gaat. Ik leer dat de enorme witte honden Pyreneese berghonden zijn, elk ca 60 kg zwaar en dat de oudste hond een hernia heeft, die mag niet klimmen, vandaar de bakfiets met elektrische ondersteuning. In de aanhanger staat ook nog de hobby van de Hondenbaas, een oude Lambretta scooter. Ik vertel hun dat fietsen met de bakfiets niet te doen is en ga weer terug , nagestaard door de 2 honden, enorme lobbesen die diep bassend blaffen en een waar rookgordijn aan losse witte haren verspreiden als ze bewegen. Hondenbazin gaat later een proefrondje maken met 1 hond in de bakfiets en 1 hond aangelijnd erachter aan.
Deze hele optocht zoeft bij ons langs op het steile pad naar beneden : 1 Hond van 60 kg zit breed uit in de bak, Hondenbazin ( weegt zeker 1,5 hond) vol in de remmen op de bakfiets en 1 hond aan de lijn als een soort anker er achter aan. In de bocht onderaan het pad gaat het maar net goed maar het ziet er totaal anders uit als de optocht later weer terug komt; 1hond van 60 kg breed uit zitten in een zware bakfiets, die gutsend van het zweet omhoog geduwd wordt door Hondenbazin( weegt nog steeds 1,5 hond), de accu is te zwak. Daarachter de aangelijnde hond die er geen zin meer in heeft en mee gesleept moet worden. Ik kijk nog eens naar de voorste hond en ik ben ervan overtuigd dat ik een lachende Pyreneese Berghond in een bakfiets heb zien grijnzen naar mij.
De volgende dag vertrekken wij maar daarover een volgende keer meer.
Oh ja, het weer is prachtig maar dat wisten jullie.
Groetjes van uw scribent Frans
Dit jaar plannen we een rondreis door Polen, weer eens wat anders. We bereiden ons goed voor door een complete reisbeschrijving met tips en routeschema per dag via de NKC te kopen. Voor nog geen tientje een schat aan informatie.
Ondanks de goede voorbereidingen wordt het toch nog te druk in de laatste 2 weken voor ons vertrek door installatie van zonnepanelen op ons huis en een grote fotoklus voor de werkgever van onze zoon Frank. DKH is een machinefabriek op Hightech Niveau die al 20 jaar voorop loopt met gerobotiseerd verspanen . Dat bedrijf met zijn toegewijde medewerkers fotograferen was mijn uitdaging en het eindresultaat was goed, weer een fotografische ervaring rijker. Door al dit gedoe gaan we op weg onder het motto: Al zijn we op de eerste reisdag maar over de grens in Duitsland om daar uit te rusten , maar we gaan weg !
Onze eerste overnachting is een camping in Laatzen ( onder Hannover) , de volgende ochtend zien we tijdens ons ontbijt hoe 2 stellen zich aan de overkant voorbereiden op hun vertrek.
Ze reizen beiden ook met een camper, een z.g. Buscamper en in dit geval een kleintje gebaseerd op een VW-Bus met verhoogd dak. Maar er is een groot verschil: Stel A reist met een originele camperbus van het merk Westfalia, uitgerust met een goed uitgekiende inrichting , een lust voor het oog om te zien. Stel B heeft iets anders; mijnheer B is een klusser die van een gewone VW-Bus met behulp van een grote bedplank en heel veel bakken en tassen zijn eigen Buscamper in elkaar heeft geflanst . Dat is allemaal ook nodig want als ik zie wat er buiten de camper staat en er toch allemaal nog in moet .. ook mevrouw B heeft zo haar bedenkingen en komt niet verder dan aan manlief B alles aan te reiken die enthousiast aan het stouwen slaat. Maar ja, een complete tuinset van thuis meenemen met grote kussens, een barbecue, een dekbed op lits-jumeauxformaat etc. . het vreet ruimte. De bakken zijn als snel vol, de rest gaat hup boven op het bed en zo langzamerhand is deze buscamper tot aan het plafond volgestouwd. Mijnheer B gaat nog even douchen en moet zich nog omkleden, normaal doe je dat in je camper , maar die zit al vol, dus dan maar buiten onder het toeziend oog van de halve camping maar vooral van mevrouw B die ongemakkelijk kijkend demonstratief voorin is gaan zitten onder het motto van Je bekijkt het maar.
Wij vertrekken ook, ons plan is om een dagje Berlijn te bezoeken en dat wordt een fiasco.
We reizen op de dag vóór Hemelvaart , de rondweg om Berlijn staat mudvol en na uren files vinden we eindelijk een camping maar helaas, geen plek, alles in Berlijn zit vol door de Hemelvaart, Concerten, er is nergens een plek te vinden en we besluiten om ons bezoek aan Berlijn op te schorten en gaan op zoek naar een camping ver buiten Berlijn. Maar ja… we staan nu in het centrum en dus weer de files in om eruit te komen. Al met al heeft het ons meer dan een halve dag file rijden gekost om onze camping te vinden in Grünheide, 40 km buiten Berlijn aan een meertje. We blijven daar 2 nachten, fietsen om de meertjes en komen tot rust. Eindelijk het vakantiegevoel .. ’s-Avonds eten wij in een Grieks restaurant met live-muziek , jammer dat er weinig publiek is voor deze 2 enthousiaste muzikanten met hun inspirerend optreden.
De volgende dag gaan we voor het Echie , we gaan bij Cottbus de grens over naar Polen. We waren gewaarschuwd voor het Poolse verkeer en de Politie: houdt je aan de snelheid, bij elk dorpje terug van 90 naar 50 , pas op voor kamikazeachtige chauffeurs en ja, de waarschuwingen zijn terecht. De Polen zijn vriendelijke mensen maar in hun eigen domein, de heilige koe Auto dus, zijn zij de heer en meester en bepalen zelf wel waar ze inhalen etc. De lokale politie kijkt wat fronsend naar onze camper als ik met 70 km ipv 50 een dorp binnen rijdt, maar ik trap demonstratief op de rem en waak ervoor dat me dit niet meer gebeurt, dit keer liep het goed af.
Maar de dorpjes zijn prachtig om doorheen te rijden, markante huizen, vaak wel met achterstallig onderhoud. De aanduidingen in het Pools langs de weg zijn voor ons niet te begrijpen , we zullen ons onderweg met Duits en Engels proberen te behelpen, maar alleen de jonge Polen krijgen dat op school.
We gaan verder op weg naar Camping Pod Lasem net buiten Bolków, onze eerste overnachting op een Poolse camping , gelukkig spreekt de beheerder redelijk Nederlands , zij ontvangen daar regelmatig Nederlandse groepen. De camping is netjes, z.g.a.n. sanitair , mooie plekken en duidelijk ingericht om het westerse niveau qua inrichting en service na te streven, een echte aanrader.
Het is er niet druk , we staan met 4-5 stellen op een veldje. Er komen nog 2 busjes bij die gezellig samen op 1 plek gaan staan, 2 stel jonge lui allebei met een oude VW-Bus van de Post en het leger, keurig omgebouwd tot minicamper .
De plek naast hun wordt ingenomen door een Nederlands echtpaar met een grote reisbus, vol met stickers van een groot hondenras. Achter de bus hangt een forse aanhanger, benieuwd wat daar allemaal in zit. De bus wordt geïnstalleerd , luifel uit, groot zonnedoek ervoor, veel meubilair buiten de bus en daar komen de passagiers… 2 enorme langharige witte honden die netjes bij de camper worden aangelijnd. De Hondenbazin laat 1 hond netjes aangelijnd uit en loopt bij ons langs en vraagt op onze fietsen wijzend of het te fietsen is naar het dorp omdat zij een bakfiets voor de honden bij zich heeft (?) . Wij zullen het haar later vertellen want we gaan voor het eerst op de fiets naar het Centrum van Bolków om dat te verkennen en een hapje te eten. We wandelen door het opgebroken centrum, eten een ijsje en onze eerste kennismaking met de Poolse bevolking verloopt goed, we worden vriendelijk geholpen en het zonnetje schijnt, we hebben er zin in. In het lokale restaurant eten we tussen diverse Poolse gezinnen een heerlijke forel en kalkoengerecht weg gespoeld met wat drankjes voor een wel heel klein prijsje en we fietsen weer terug over de steile wegen en ingehaald door voorbij razend verkeer.
Op de camping loop ik naar de Hondebazin , vóór dat ik maar in de buurt kom slaan de honden alarm en geamuseerd zie ik dat de hond aangelijnd is aan de terras stoel van Hondenbazin die bijna onderuit gaat. Ik leer dat de enorme witte honden Pyreneese berghonden zijn, elk ca 60 kg zwaar en dat de oudste hond een hernia heeft, die mag niet klimmen, vandaar de bakfiets met elektrische ondersteuning. In de aanhanger staat ook nog de hobby van de Hondenbaas, een oude Lambretta scooter. Ik vertel hun dat fietsen met de bakfiets niet te doen is en ga weer terug , nagestaard door de 2 honden, enorme lobbesen die diep bassend blaffen en een waar rookgordijn aan losse witte haren verspreiden als ze bewegen. Hondenbazin gaat later een proefrondje maken met 1 hond in de bakfiets en 1 hond aangelijnd erachter aan.
Deze hele optocht zoeft bij ons langs op het steile pad naar beneden : 1 Hond van 60 kg zit breed uit in de bak, Hondenbazin ( weegt zeker 1,5 hond) vol in de remmen op de bakfiets en 1 hond aan de lijn als een soort anker er achter aan. In de bocht onderaan het pad gaat het maar net goed maar het ziet er totaal anders uit als de optocht later weer terug komt; 1hond van 60 kg breed uit zitten in een zware bakfiets, die gutsend van het zweet omhoog geduwd wordt door Hondenbazin( weegt nog steeds 1,5 hond), de accu is te zwak. Daarachter de aangelijnde hond die er geen zin meer in heeft en mee gesleept moet worden. Ik kijk nog eens naar de voorste hond en ik ben ervan overtuigd dat ik een lachende Pyreneese Berghond in een bakfiets heb zien grijnzen naar mij.
De volgende dag vertrekken wij maar daarover een volgende keer meer.
Oh ja, het weer is prachtig maar dat wisten jullie.
Groetjes van uw scribent Frans
