2020 Van Twente naar de Achterhoek
Blijf op de hoogte en volg Frans
24 Juni 2020 | Nederland, Hummelo
Van Twente naar de Achterhoek, klein stukkie.. maar groot verschil
Door Corona dit jaar dus geen lange trip maar korte reisjes in Nederland, dit keer komen we aan in Camping de Graafschap in Hummelo , we worden gedirigeerd naar een veldje met in het midden een “waterput” in namaakstijl en we hebben tentburen tegenover ons.. Echte tentkampeerders, een jong stel van boven de 70 die maar weinig bij zich hebben. Ik rangeer onze woonvilla op wielen naast hun en maak kennis. Mooi plekkie zeg ik, leuk uitzicht. Klopt zegt de tentman , wij zijn mooi om naar te kijken. Kijk, met zo’n gevat antwoord is de toon gezet en we hebben een paar leuke dagen op die stek. Tentman zet in no-time een De Waard tent op, Tentvrouw regelt dat alles op zijn plek valt en we genieten van de middagzon.
De volgende dag vertrekken aan de andere kant van het veld een jong pubergezin met vouwwagen en bijzettentje. Met bewondering kijk ik naar het inpakken van de Fleetwood vouwwagen, zo’n ruimtewonder met vast ingebouwde keuken en koelkastje, de pubers rennen hun energie uit hun lijf rond de waterput en moeders haalt de auto op, een forse SUV. Dan komt het moment van achteruit parkeren en aankoppelen, altijd een leuk moment voor de achterblijvers van hoe-doen-ze-dat-nou, ze hadden zeker 6 stellen als toeschouwer, uiteraard een krantje lezend maar geen moment missend hoe ze dat doen. Ik bereidde me al voor op een zelfverzekerde kerel die aanwijzingen krijgt van een verhitte vrouw die het toch nooit goed doet. Dit keer ging het anders…
Niet manlief maar Moeders stapt in de forse SUV, met haar maatje 36 zag je haar nauwelijks achter het stuur ,ze bekijkt fronsend de situatie. Geen makkie, dat achteruit inparkeren, op tijd haaks omdraaien en op tijd stoppen. Ze draait alle ramen open voor goed uitzicht en achterom kijkend rijdt ze kalmpjes in één keer de SUV precies op zijn plek. Geen correcties, geen vooruit-achteruit en geen lawaaiige motor van continue gas bijgeven, gewoon op stationair toerental. In één keer geslaagd en moeders dartelt uit de SUV en kijkt minzaam naar de verrichte prestatie. Hoe deed ze dat nou ?? zie je al die kranten lezende kerels zich afvragen ??
Maar ik had haar geheim gezien… Alle ramen stonden open, zij keek achterom over haar schouder naar…haar man. Die stond naast de vouwwagen en stuurde haar met zijn handen aan.. naar rechts, stukkie verder . Met zijn handen gaf hij de laatste 20 centimeter aan, bewoog ze naar elkaar tot het moment van stoppen en klaar. Missie geslaagd tot op 20 centimeter de vouwwagen omhoog, maar voor een echte kerel is 20 centimeter omhoog geen probleem en met een forse zwaai en een duidelijke klik voltrok zich het huwelijk tussen vouwwagen en trekhaak. Moraal van het verhaal…. Vrouwen kunnen ook goed achteruit inparkeren en aankoppelen als ze goed aangestuurd worden door manlief en vooral goed luisteren. Heren, dit zou dus andersom ook moeten kunnen….toch ?
We gaan fietsen, hebben leuke routes gekregen van de campingbaas. De omgeving is mooi, we genieten van het landschap en zien toch wel kleine verschillen met de vorige camping in Twente. Hier zijn de huizen wat kleiner en dichter op elkaar , daar is het wat luxer, wat stiller en ook de vrouwen zien er iets anders uit. In Ootmarsum viel op dat de dames in de winkels en restaurants meestal het haar omhoog gebonden hadden, opgestoken , nauwelijks opgemaakt en zo’n zedige blik en gedienstige blik. Vooral in de winkels waande je je terug inde tijd en zo hoort het ook…. Overdag.
Dit keer rijden we een knooppunten route, Frans heeft het kaartje met de nummertjes , geeft de nummertjes door aan Wil die voorop rijdt en de koers uit zet. Opmerkelijk is dat vrouwen anders fietsen, ze rijden meestal met een groot verzet. Vrouwen die zich verzetten ??? ho-ho.. ik bedoel in een hoge versnelling. Als een fiets 8 versnellingen heeft rijdt de man meestal in 5-6 of zeven ,maar de meeste vrouwen rijden dan in 8. Van een echte wielrenner heb ik ooit gehoord dat je altijd licht moet fietsen, niet stoempen Dus in een kleine versnelling rijden, zeker als het bergop gaat. Ook Wil rijdt rustig in zijn 8 voor mij, gracieus en in cadans . Ik kijk eens naar andere vrouwen op de fiets, ook die bewegen anders op het stalen ros dan de kerels met hun korte driftige trapbewegingen, ik maak er bijna een studie van als ik ruw door een opmerking van Wil wordt geattendeerd op een kunstwerk..
Een prachtig donker verkleurd bronzen beeld van een bevallige jonge dame, liggend, een naaktsculptuur van een vrouw in vol ornaat met 2 prachtige vooruitstrevende argumenten. Natuurlijk roep ik “Ze lijkt op jou schat” en haar antwoord was ook te verwachten “Ja.. maar dan anders” Ik kan het niet nalaten om terug te kaatsen met “Dat klopt.. zij heeft een andere kleur” Zo.. mijn Vaderdag zit weer goed en ik had al een mooi bierpakketje gekregen en een tegoedbon voor nieuwe vijverplanten.
Op de camping gaat daar ook het gewone huiselijke leven verder, dat zie je b.v. aan de procedure van het binnenlopen van een caravan met voortenttapijt… Niet met je vieze schoenen op het tapijt en zeker niet in de caravan en er zijn er die zelfs de slippers uit in de caravan. Dan ontstaan er soms hachelijke situaties zoals laatst na een forse regenbui op de camping. Bij onze overburen vertrekt manlief met de afwas naar het sanitair gebouw, vrouwlief vlijt haar 90 kilo in een stoel met voetsteunen en de Story. Als manlief terug komt met zijn handen vol afwas loopt hij door het natte gras met zijn kousenvoeten in de modieuze crocs , Bij de voortent crocs uit, zonder handen zijn binnen slippers aandoen die al instap klaar staan op het voortent tapijt en dan voorzichtig met zijn armen vol met afwas door het vliegen gordijn het trapje omhoog de caravan in. Aan het lawaai hoor ik dat de procedure maar deels was geslaagd en zie een paar slippers naar buiten vliegen. Op zijn sokken strompelt manlief met een bedrukt gezicht naar buiten en vlijt zich licht kreunend neer en pakt zijn krantje. Vrouwlief bekijkt vanuit haar Story manlief en zegt dan… Je sokken zijn vuil. Manlief verstrakt en trekt de krant iets verder omhoog … in gedachten zie ik zijn antwoord..Tr….t!!
Tot de volgende keer .
Door Corona dit jaar dus geen lange trip maar korte reisjes in Nederland, dit keer komen we aan in Camping de Graafschap in Hummelo , we worden gedirigeerd naar een veldje met in het midden een “waterput” in namaakstijl en we hebben tentburen tegenover ons.. Echte tentkampeerders, een jong stel van boven de 70 die maar weinig bij zich hebben. Ik rangeer onze woonvilla op wielen naast hun en maak kennis. Mooi plekkie zeg ik, leuk uitzicht. Klopt zegt de tentman , wij zijn mooi om naar te kijken. Kijk, met zo’n gevat antwoord is de toon gezet en we hebben een paar leuke dagen op die stek. Tentman zet in no-time een De Waard tent op, Tentvrouw regelt dat alles op zijn plek valt en we genieten van de middagzon.
De volgende dag vertrekken aan de andere kant van het veld een jong pubergezin met vouwwagen en bijzettentje. Met bewondering kijk ik naar het inpakken van de Fleetwood vouwwagen, zo’n ruimtewonder met vast ingebouwde keuken en koelkastje, de pubers rennen hun energie uit hun lijf rond de waterput en moeders haalt de auto op, een forse SUV. Dan komt het moment van achteruit parkeren en aankoppelen, altijd een leuk moment voor de achterblijvers van hoe-doen-ze-dat-nou, ze hadden zeker 6 stellen als toeschouwer, uiteraard een krantje lezend maar geen moment missend hoe ze dat doen. Ik bereidde me al voor op een zelfverzekerde kerel die aanwijzingen krijgt van een verhitte vrouw die het toch nooit goed doet. Dit keer ging het anders…
Niet manlief maar Moeders stapt in de forse SUV, met haar maatje 36 zag je haar nauwelijks achter het stuur ,ze bekijkt fronsend de situatie. Geen makkie, dat achteruit inparkeren, op tijd haaks omdraaien en op tijd stoppen. Ze draait alle ramen open voor goed uitzicht en achterom kijkend rijdt ze kalmpjes in één keer de SUV precies op zijn plek. Geen correcties, geen vooruit-achteruit en geen lawaaiige motor van continue gas bijgeven, gewoon op stationair toerental. In één keer geslaagd en moeders dartelt uit de SUV en kijkt minzaam naar de verrichte prestatie. Hoe deed ze dat nou ?? zie je al die kranten lezende kerels zich afvragen ??
Maar ik had haar geheim gezien… Alle ramen stonden open, zij keek achterom over haar schouder naar…haar man. Die stond naast de vouwwagen en stuurde haar met zijn handen aan.. naar rechts, stukkie verder . Met zijn handen gaf hij de laatste 20 centimeter aan, bewoog ze naar elkaar tot het moment van stoppen en klaar. Missie geslaagd tot op 20 centimeter de vouwwagen omhoog, maar voor een echte kerel is 20 centimeter omhoog geen probleem en met een forse zwaai en een duidelijke klik voltrok zich het huwelijk tussen vouwwagen en trekhaak. Moraal van het verhaal…. Vrouwen kunnen ook goed achteruit inparkeren en aankoppelen als ze goed aangestuurd worden door manlief en vooral goed luisteren. Heren, dit zou dus andersom ook moeten kunnen….toch ?
We gaan fietsen, hebben leuke routes gekregen van de campingbaas. De omgeving is mooi, we genieten van het landschap en zien toch wel kleine verschillen met de vorige camping in Twente. Hier zijn de huizen wat kleiner en dichter op elkaar , daar is het wat luxer, wat stiller en ook de vrouwen zien er iets anders uit. In Ootmarsum viel op dat de dames in de winkels en restaurants meestal het haar omhoog gebonden hadden, opgestoken , nauwelijks opgemaakt en zo’n zedige blik en gedienstige blik. Vooral in de winkels waande je je terug inde tijd en zo hoort het ook…. Overdag.
Dit keer rijden we een knooppunten route, Frans heeft het kaartje met de nummertjes , geeft de nummertjes door aan Wil die voorop rijdt en de koers uit zet. Opmerkelijk is dat vrouwen anders fietsen, ze rijden meestal met een groot verzet. Vrouwen die zich verzetten ??? ho-ho.. ik bedoel in een hoge versnelling. Als een fiets 8 versnellingen heeft rijdt de man meestal in 5-6 of zeven ,maar de meeste vrouwen rijden dan in 8. Van een echte wielrenner heb ik ooit gehoord dat je altijd licht moet fietsen, niet stoempen Dus in een kleine versnelling rijden, zeker als het bergop gaat. Ook Wil rijdt rustig in zijn 8 voor mij, gracieus en in cadans . Ik kijk eens naar andere vrouwen op de fiets, ook die bewegen anders op het stalen ros dan de kerels met hun korte driftige trapbewegingen, ik maak er bijna een studie van als ik ruw door een opmerking van Wil wordt geattendeerd op een kunstwerk..
Een prachtig donker verkleurd bronzen beeld van een bevallige jonge dame, liggend, een naaktsculptuur van een vrouw in vol ornaat met 2 prachtige vooruitstrevende argumenten. Natuurlijk roep ik “Ze lijkt op jou schat” en haar antwoord was ook te verwachten “Ja.. maar dan anders” Ik kan het niet nalaten om terug te kaatsen met “Dat klopt.. zij heeft een andere kleur” Zo.. mijn Vaderdag zit weer goed en ik had al een mooi bierpakketje gekregen en een tegoedbon voor nieuwe vijverplanten.
Op de camping gaat daar ook het gewone huiselijke leven verder, dat zie je b.v. aan de procedure van het binnenlopen van een caravan met voortenttapijt… Niet met je vieze schoenen op het tapijt en zeker niet in de caravan en er zijn er die zelfs de slippers uit in de caravan. Dan ontstaan er soms hachelijke situaties zoals laatst na een forse regenbui op de camping. Bij onze overburen vertrekt manlief met de afwas naar het sanitair gebouw, vrouwlief vlijt haar 90 kilo in een stoel met voetsteunen en de Story. Als manlief terug komt met zijn handen vol afwas loopt hij door het natte gras met zijn kousenvoeten in de modieuze crocs , Bij de voortent crocs uit, zonder handen zijn binnen slippers aandoen die al instap klaar staan op het voortent tapijt en dan voorzichtig met zijn armen vol met afwas door het vliegen gordijn het trapje omhoog de caravan in. Aan het lawaai hoor ik dat de procedure maar deels was geslaagd en zie een paar slippers naar buiten vliegen. Op zijn sokken strompelt manlief met een bedrukt gezicht naar buiten en vlijt zich licht kreunend neer en pakt zijn krantje. Vrouwlief bekijkt vanuit haar Story manlief en zegt dan… Je sokken zijn vuil. Manlief verstrakt en trekt de krant iets verder omhoog … in gedachten zie ik zijn antwoord..Tr….t!!
Tot de volgende keer .
